| Eaenoril
Elf szybko usiadł z, mimo zimna, zapoconą twarzą. Przez chwilę patrzył tępym spojrzeniem przed siebie... Parę sekund trwało zanim Eaenoril uświadomił sobie gdzie jest, co tu robi i co go obudziło. Senność już zniknęła, a na jej miejsce pojawił się chłód. Elf szczelniej okrył się ciemnozielonym płaszczem, zaczął podziwiać wschód słońca. Piękna gra światła zainteresowała elfa... Wstał, odgarną swoje bardo jasne bląd włosy, poprawił płaszcz. Dopiero teraz, kiedy się porozglądał zobaczył, że inni też nie śpią... Niebieskie oczy Eaenorila zmieniły się z rozmarzonych na poważne.
Czy wy...? Czy wy też słyszycie ten głos?
I zaczął rozmyślać "Czy dobrze zrobiłem, słuchając tego głosu... Te ponaglenia... Tak jakby mnie pożądał..."
__________________
"Nie ma sprawiedliwości, jestem tylko ja..." Śmierć |