| Baldwina uśmiechnęła się, gdy Jorgo zażartował. Musiał być z Johannem w bardzo dobrych stosunkach, skoro pozwala sobie na coś takiego. Pewnie znają się od lat.
- Górę złota i księżycowy pałac - dziewczyna poczuła do człowieczka dużą sympatię i nim zdążyła pomyśleć, z szerokim uśmiechem i błyskiem w oku odpowiedziała na pytanie. Po chwili zdała sobie sprawę, że pytanie właściwie było retoryczne, a ona zbyt mało znaczy w tym towarzystwie, by mogła sobie pozwolić na żarty. Matka zawsze ją uczyła, by nie odzywała się niepotrzebnie wśród dorosłych, a tym bardziej obcych ludzi. Zmieszała się, zarumieniła i wbiła oczy w własne palce u stóp, jakby spodziewała się, że za chwilę będzie świadkiem wyrastających szponów lub innego równie interesującego zjawiska. |