Maximilian zabrał na stronę Bertholda tak by załoganci nie słyszeli ich rozmowy, zapewne nie podsłuchiwali by ze złych intencji, bo co ich może obchodzić rozmowa dwóch pasażerów, ale przy tak monotonnym zajęciu jak wiosłowanie robili by to poprostu z nudów.
- Nie wierzę, że nasz zainteresowany jest tak głupi by siedzieć cały dzień na widoku, a przecież łódka jest tu od rana - powiedział cicho do towarzysza - I jak byś mógł postaraj się ograniczyć czary tu na barce. Jak nam sprowadzisz na głowę krwawy deszcze tak jak pół roku temu to nas tu poślą na dno razem z kotwicą. Sam potok później jednak proszę sprawdź, galere i barki z resztą też więc jak widzisz dość mamy okazji by coś się posypało -
Maximilian co prawda powiedział kapitanowi, że będzie miał bursztynowego czarodzieja na pokładzie, co skończyło się zniknięciem z jego kiesy kolejnych trzech sreber, ale wolał nie sprawdzać granic tolerancji załogi.