| Yetar z wdzięcznością przyjął od Girlaen magiczne jagody. Podziękował jej życzliwym uśmiechem. Dobrze było mieć takich przyjaciół u boku. Bo pomimo swoich wad byli naprawdę wspaniałymi osobami, których Yetar nie chciałby zamienić na nikogo innego. Jeśli przeżywać prawie że śmiertelne przygody, to tylko z nimi.
- Nie wiem jak wy, ale ja to bym ruszył czym prędzej. Im dłużej zwlekamy w miejscu, tym większe szanse, że znowu nas coś zaskoczy. A póki jesteśmy w ruchu, to... cóż, jesteśmy w ruchu i w razie czego łatwiej uciec.
Chyba że ktoś nas otoczy, pomyślał, ale już nic się nie odezwał. Mimo zmęczenia chciał ruszać dalej. Widział, że Girlaen zajęła się oprawianiem futra, ale miał nadzieję, że była już prawie u końca swojej robótki. |