Szyper dobrze się spisał doprowadzając ich do celu i Maximilian miał do niego jeszcze tylko jedną prośbę nim rozstaną się ich w drodze. Ledwie sekundy po tym jak zza zakola wyłoniła się faktoria Łowca poderwał na nogi wszystkich swoich towarzyszy i podszedł do kapitana.
- Podpłyńcie proszę ty do brzegu, a nie przybijajcie do mola- powiedział - tu przy tej stromiźnie na przykład. - i wskazał na fragment brzegu kawałek za nimi widać było, że rzeka wybiera tam grunt więc Maximilian liczył, że będzie tam dość głęboko by barka mogła się tam zbliżyć na tyle by dobry skok pozwolił im dostać się na brzeg suchą nogą.

Kapitan posłuchał rady Łowcy i zrobił jak mu nakazano, jego ludzie odstąpili od wioseł, a barka niesiona prądem szybko zniknęła za zakolem i sama niesiona prądem skierowała się we wskazany kierunek.
Maximilian zgarnął więc swój dobytek i rozliczył się z kapitanem wręczając mu kolejne trzy srebra w trakcie gdy reszta jego towarzyszy wyskakiwała już na brzeg. Następnie pożegnał się z nim uściskując jego przedramię, sam wyskoczył z barki stanął na brzegu i chwilę obserwował jak ta powoli spływa znów w dół rzeki.

- Przepraszam, że tak nagle Panowie ale nie było czasu na wyjaśnienia. - powiedział do zebranych na brzegu towarzyszy - Myślę zróbmy tak. Wyciągamy stare ciuchy z dna torby i przebieramy się. Następnie idziemy tam do tej faktorii niby jako czwórka robotnych co tu zajęcia szukają i węszymy. Co wy na to ?-