Porażki spod znaku plebejskiej mordy, orkowego pancerza i martwego starca nie zachwiały równowagi Klausa. Poczynał sobie jeszcze głośniej.
- Gdzie są te skurwiałe krasnoludzkie inżyniery jak ich potrzeba!?
- Bić norsmeńskie pizdy! Sigmar z nami!
- Ach, pierdolcie się z tymi wykałaczkami!

Mimo takiego a nie innego zachowania łowca czarownic o niewyjściowej aparycji ułożył w głowie plan awaryjny. Bić się z orkami mógł długo, ale mając na plecach wątpliwie zmobilizowany oddział kanonierów wolał nie ryzykować okrążenia. Wszak najważniejszy był smok!

Mądrość ludowa podpowiadała dosadnie, by „się nie bać i zajebać”. Chyba tak. Co prawda na mądrościach ludowych można wyjść jak kutas z nogawicy, ale Klaus postanowił dać im jeszcze jedną szansę. I zajebał orkom (Akcja: atak wielokrotny) mając z tyłu głowy, że jeśli tylko nadarzy się okazja skieruje się na południe od okopu w pobliże katapulty.