- Zingger, wiem, że był upierdliwy, ale jednak trochę przesadziłeś - szlachcic zażartował, by zmniejszyć lęk pełznący mu zimną ręką po kręgosłupie. Mimo, że był rad, że to nie dziecko, rany bardzo ale to bardzo mu się nie podobały.
- To nie wygląda na robotę stworów z kanałów. Kto kurwa potrzebuje serca krasnoluda? I do czego? - zarówno w głosie jak i w treści wypowiedzi słychać napięcie. Lothar niemalże nigdy nie przeklina.

Po słowach Szkiełka, zły, że ktoś wyprzedził go z genialnym pomysłem na wymiganie się od brodzenia w ściekach, Lothar kiwnął głową.
- Sprawdź szybko, trzeba ruszać dalej. Każda kolejna chwila w tych kanałach przyprawia mnie o mdłości.