Basima skończyła najdłuższe dłubanie w uchu, jakie zgromadzeni byli w stanie uświadczyć i sieknęła pozostałym przy życiu ładowniczym. Nie słyszała dokładnie co było mówione, ale zaczęli rzucać się sobie do gardeł, więc równie dobrze mogła im w tym pomóc. Z czysto altruistycznych pobudek.

— To co teraz robimy? Po co nam to? — wskazała na działo.