Fornost nie kochał Hilly. Już pierwszego dnia powitanie jakie jej sprawił przypłaciła później niespokojnym snem budząc się co i rusz zlana potem, z samej mary jednak nie pamiętając niczego. Aż się w końcu zezłościła i stwierdziła, że nie to nie. Spać już nie będzie. Wyciągnęła więc fajkę, zamknięte pudełko i w nosie mając nocne jęki wiatru i zimne blaski w ciemnościach zajęła się wpisywaniem kolejnych możliwości. Najwyżej będzie chodzić nazajutrz niewyspana. W końcu sen ją zmógł gdy już świtać zaczęło. Przysunąwszy więc na wypadek kolejnych mar posłanie do ciepłego boku mistrza Thyriego zwinęła się w kłębek i zasnęła. Może nie będzie mieć jej za złe...

Poszukiwania potwierdziły uczucie jakim utracone miasto pałało do hobbitki. Znalazła parę smętnych szczątków łuków i kilka nowych miejsc na swoim ciele, które potrafią bardzo boleć gdy się obije je o kamienie w jakimś rumowisko. Piątego dnia przedstawiła ten połów Thyriemu i Lorelei szczerze licząc, że mieli nieco więcej szczęścia. Bo choć w istocie wspomniana grupa hobbitów była łucznikami, to łuczników Dużych Ludzi, ani wtedy ani później nie brakowało.

To co mogła uczynić to porównać te szczątki ze swoim łukiem. Pani Fanny bowiem zdawała się wzorować jej łuk na odkrytych przez siebie starych hobbickich tradycjach... A potem ponowić poszukiwania. Choć tym razem również poszerzyć je o ślady charakterystyczne dla ludności Shire. Oddział taki nie ruszyłby się bez co najmniej kilku skrzynek fajkowego ziela...
- ... Poruszał się też zapewne na kucach, których Duzi Ludzie nie używają za często - kontynuowała wywód Hilly przegryzając świeżo upieczonego batata - Można by też szukać podkówek... No ale pokażcie co tam wy znaleźliście!