Khazra stawił się w punkt zborny cięższy o tobołek na skórzanym pasku i krótki łuk, wygięty na modłę rusamańską. Młodzieniec cieszył się, że nie ma konia - dzięki temu uniknął pięciu dni spędzonych w siodle na rzecz wylegiwania się na koźle wozu, którego nie musiał nawet prowadzić. Uczciwa praca wyglądała coraz lepiej, zwłaszcza, że ktoś tak majętny jak Hamadrio mógł nie zauważyć że któryś z jego łańcuchów lub pierścieni zawieruszył się podczas podróży... Ale prawdziwa nagroda czekała na Khazrę gdy karawana dojedzie do Kias, a niewolnicy zamienią się w sztabki srebra. Młodzik zdążył nauczyć się, że cierpliwość popłaca.

Khaankharu wskoczył na jeden z wozów zręcznym susem i omiótł karawanę z wysokości czujnym wzrokiem. Sporo zakazanych mord, całe mnóstwo broni. Hamadrio poważnie podchodził do idei ochrony swojego mienia przed zewnętrznym zagrożeniem. Khazra starał się patrzeć na karawanę z punktu widzenia żądnego łupu banity, którym niejednokrotnie przyszło mu być. Każda zbroja miała swoje słabe punkty.

Gdzieś pośród gotujących się do drogi najemników mignęła mu krępa sylwetka Ianusa, thoertańskiego legionisty. Imperium Kha-Ank-Ha-Ru i Imperium Thoertańskie od setek lat łączyła zawzięta rywalizacja o wpływy w basenie Mare Halexii. Khazra słyszał historie o legendarnej skuteczności zakutych w stal thoertiańskich legionów, ale musiał przyznać że występując pojedynczo legioniści nie przedstawiali sobą budzącego respekt widoku.

-Droga daleka, tatku.- Khaankharu gwizdnął, chcąc zwrócić na siebie uwagę Ianusa. -Ustąpię ci miejsca na wozie, jeśli zmęczysz się jazdą.- Wyszczerzył się czarnooki nikczemnik.