Adryk, który znajdował się w pobliżu karczmy przytaknął na słowa Kargara. - Psia mać. Trzeba było schować te cholerne owce wcześniej. - Siwy krasnolud obleczony w metalową kolczugę machnął w stronę dwóch kobiet i młodego chłopaka mówiąc. - Schować zwierzęta do łaźni. A resztę zostawić. Chyżo! - Trójka ze strachem na twarzy skierowała się do najbliższej zagrody na północy. Jak tylko otwarto furtkę spanikowane stworzenia zaczęły uciekać w stronę centralnej części wsi, jedynie młodemu chłopakowi udało się skierować do kamiennego budynku kilka owiec, a jedną którą podpaliła goblińska strzała ugasić. Reszta zwierząt wałęsała się po całej osadzie bez celu.

Kolejne płonące salwy spadały na wioskę. Jeden z domów zajął się ogniem. Kilku ludzi nie biorących udziału w walce na rozkaz krasnoluda zaczęło gasić budynek. Tymczasem jeden z chłopów zgodnie z poleceniem Ivora począł wspinać się na najbliższy budynek należący łowczyni. Po paru chwilach znalazł się na dachu z drewnianego gontu i krzyknął obracając się dookoła. - Eee widzę tylko niewyraźne łuny od pochodni. Dwa z północy i dwa z południa. Ciemno. - Na twarzy chłopa pojawiło się przerażenie. - Na dziewięć piekieł. Coś zbliża się do palisady. Mrowie potworów. - W tej chwili nadleciały płonące pociski. Pierwszy spudłował, ale drugi dosięgnął celu, owczarz osunął się bezwładnie i spadł na ziemię. Strzała wbiła się w okolice serca. Dobrze widoczny z dachu mężczyzna był łatwym celem dla goblinów za palisadą.
Paladyn krzyknął na czekających łuczników. Zgodnie z rozkazem w stronę południa wystrzeliło kilkanaście strzał, które znikły w ciemności za drewnianymi palami.
Tymczasem, jeden z chłopów nałożył głaz na Trybusza, a Jeśen i Ivor zaczęli naciągać liny, gdy na palisadzie, na północy, pojawiły się cztery drągi z świeżo ściętych sosen.