| Theo, zawsze i wszędzie będący u siebie, siedział w siodle, odziany w zwyczajowy strój pustynny turańskich żołnierzy, który nosił jak rodowity mieszkaniec imperium króla Yezdigerda. Mimo to, ponieważ większość życia spędził w umiarkowanym klimacie, żar nadal mu doskwierał, choć robił, co mógł, by tego nie okazywać. Szybkie adaptowanie się do miejscowych zwyczajów i hucpa pozwoliły mu na jakie takie wmieszanie się w tłum, ale jako Aquilończyk nadal ww najlepszym razie mógł liczyć na skrywaną niechęć.
Póki co, decyzja o udaniu się do Turanu i wstąpieniu w szeregi armii najemnej w służbie jego króla nie przynosiła spodziewanych owoców.
Theo okazji do ponownego zdobycia bogactwa upatrywał raczej w łupach wojennych i rabowaniu starożytnych grobowców, ale z uwagi na to, że konflikt był raczej wojną podjazdową, a żołnierskie życie i bezlitosny klimat pustyni niespecjalnie sprzyjały poszukiwaniu zaginionych grobów, nie wyglądało na to, by plany te miały się wkrótce ziścić.
Monotonię podróży przerwało nagłe, jak zwykle, pojawienie się wroga.
Theo ściągnął wodze koniowi, utrzymując go w miejscu i dzieląc swoją uwagę na obserwację szarży generała Mahath Agi i powstałemu zamieszaniu wśród reszty sił. To znaczy, wśród nich.
- Nareszcie, ostateczna bitwa, która położy kres wszystkim bitwom. - stwierdził kwaśno.
W międzyczasie dowódcom udało się sformować ludzi w szyk i ruszyli śladem turańskiego oficera. Theo dobył miecz, ale póki co trzymał się za plecami swoich bardziej bojowych towarzyszy.
__________________
Now I'm hiding in Honduras
I'm a desperate man
Send lawyers, guns and money
The shit has hit the fan - Warren Zevon, "Lawyers, Guns and Money" |