| Po wyprawie do dzielnicy biedoty i dotarciu do karczmy Szkiełko usunął się w cień, chcąc dać lepsze pole działania bardziej elokwentnemu kompanowi. Sam bacznie obserwował zgromadzonych znad kufla cienkiego piwa, dla niepoznaki cerując jakieś rozdarcie na swym kaftanie. Zawsze, jak się kto przyczepi, może powiedzieć, że wstydzi się niezręczności przy cerowaniu i patrzył, czy nikt jej nie widział.... Po rzuceniu nazwiska przez brzuchacza starał się zauważyć, czy był ktoś, kto zwrócił na to uwagę. |