Olena zadrżała widząc, że jedynym spokojnym miejscem jest jej dom, przez jej myśl przeszła bowiem obawa, że to właśnie w nim skryć się mógł sprawca całego zamieszania. Definitywnie nie podobało jej się to przypuszczenie dlatego najciszej jak tylko mogła, chroniąc się w ciemnych podcieniach budynków zbliżyła się do otwartego okna po czym zajrzała w mrok izby. Nic tam jednak nie dostrzegła, poza parą szczurzych oczu bacznie się w nią wpatrujących. Ponieważ szczury to bystre i płochliwe stworzenia uznała, że spokojne zachowanie tego osobnika świadczy o tym, że stwora tam nie ma. Odetchnęła więc z ulgą po czym zawróciła w stronę zbiegowiska.