- Medalion? - wyraził zdziwienie radny, chwytając za swój egzemplarz wiszący na szyi. - Niemożliwe, żebym zgubił. Ale żebrak? W Jamie? Ach, wiem! To z pewnością wisior mego brata Karla, niech spoczywa w pokoju w Ogrodach Morra. Tak, doprawdy to dziwna historia. Podejrzewam, że tym nieszczęśnikiem którego zamordowano był... - Teugen przez chwilę starał się przypomnieć sobie miano szaleńca. Wolfgang bacznie go obserwował. Wokół kupca kłębił się czarny obłok, raz przenikający przez ciało innym razem zasłaniający Teugena. Techler zdał sobie sprawę, że potęga siedzącego przed nim człowieka jest poza jego zasięgiem. - Ulther. Tak, Ulther. Niegdysiejszy przyjaciel mego brata. Najwidoczniej dostał ten medalion... bądź go ukradł! Po śmierci Karla oszalał. Czasem wciąż myślę dlaczego. Czyżby wyrzuty sumienia albo klątwa?

Teugen słuchał i słuchał i nie przestawał się uśmiechać, odsłaniając swoje nad miarę długie zęby. Chętnych do picia poczęstował, samemu wstając i wyjmując z komody puchary, które napełnił cieczą z karafy, która stała na biurku. Wino było ciężkie, wyraźnie aromatyzowane, ale w żadnym razie nie miało nic wspólnego z krwią.

- Zastanowię się nad tym zleceniem - odpowiedział w końcu. - Jak rozumiem, w grę wchodzą dość wysokie kwoty, więc nie mogę sam podjąć decyzji. Muszę przedyskutować to z resztą radnych na najbliższym posiedzeniu, ale sądzę, że oferta jest interesująca i godna zaakceptowania.

- I jeszcze kwestia Ordo Septenarius, to znaczy Krąg Siedmiu. Wiele tych tematów mamy do omówienia - uśmiechnął się szeroko. Wszystkim zrobiło się nieswojo. - Gdybym wiedział, zarezerwowałbym sobie więcej czasu. Ordo to wpół tajna organizacja dobroczynna, której również ja jestem członkiem. Ale nie mówcie nikomu. Cóż, więcej nie pomogę, na razie. Jeśli chcecie więcej wiedzieć o Ordo Septenarius udajcie się do radnego Magiriusa w Gildii Kupieckiej. Przekażcie mu, że ja was przysyłam a on z pewnością zgodzi się odpowiedzieć na nurtujące was pytania odnośnie naszej małej loży. Miłego dnia życzę i będziemy w kontakcie.