Cyrulik pojawiając się przed Hildur uniósł niepewnie dłoń do góry sygnalizując, że zbiera mu się na dowcip. Na szczęście zdążył już odsapnąć.
- Wydolne masz płuca, kobieto. Dla mnie za wysokie tempo.

Jasnym dla niego było, że wojowniczka była jego jedynym sprzymierzeńcem w dzikich ostępach. I choć żadne z nich nie potrafiło tropić mogli próbować swoich sił w powrocie do poranionych krasnoludów. Waldemar spojrzał na słońce by określić kierunek, z którego wystartowali.
- Chyba tam jest chata tych złamasów. Tam zostawiliśmy krótkonogich.

Wtedy na polankę wkroczył podzwaniający złotem Halgrim i razem ruszyli przez krzaczory do miejsca, z którego zaczęli forsowny bieg. Tym razem podążali tempem spacerowym.