| Wnioski, do których dochodzę, są kompletnie od czapy. Co udowadnia tezę, że jeśli człowiek poddawanych jest przez dłuższy czas bodźcom stresowym, to logika się wyłącza. Tak zadziało się w moim przypadku. Straciłam zdolność racjonalnego myślenia.
Z drugiej jednak strony.. jeśli nie to wyjaśnienie, to jakie? Wszystko pasowało – ktoś próbował używać różnych narzędzi, żeby mnie uszkodzić. Byłam atrakcyjnym celem, przemieszczałam się, reagowałam. Jeśli dłużej się nad tym zastanowić – w tej całej grze nie chodziło jednak personalnie o mnie. Ot, jak piszą w książkach – znalazłam się w złym miejscy, o złym czasie. Powinnam więc zostać bohaterem, naturalnie. Jeśli przeżyję starania.. tego czegoś.
Świadomość, że Dave na razie został porzucony, daje mi jakiś spokój. Zanim cosiek nauczyć się używania nowych narzędzi minie trochę czasu. Z drugiej strony pomyślałam o czymś innym – cosiek robi to od dupy strony. Powinien najpierw poćwiczyć obsługę narzędzia, a dopiero potem go używać. Najpierw uczyli mnie obsługi skalpela, dopiero potem pozwolili kroić mi nim ludzi. Jeśli ktoś zmienia kolejność, to albo jest szaleńcem lub psychopatą albo .. się bawi. Jest dzieckiem, dla którego samo działanie i doświadczanie jest ważniejsze niż cel czynności. Ta myśl nie była dla mnie pocieszeniem.
Ale też otwierała pewnie możliwości… Jeśli zaciekawię cośka może zmieni technikę działania?
- Hej! – wołam, najgłośniej jak potrafię (co jasno pokazuje, że rozum już zupełnie odmawia mi posłuszeństwa). – Hej! Gdzie jesteś ! Pokaż mi się! Znam wiele ciekawszych gier niż gonienie mnie! Chcesz zagrać?
Milczę moment, nasłuchując, a potem dorzucam: - Chyba się mnie nie boisz?
__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić. |