Niresin skinęła głową na słowa elfa.
- Jeżeli tego właśnie potrzebujesz spełnimy twe życzenie - poinformowała go. - Zaraz też przyślę wam coś do zjedzenia abyście się pokrzepili. Ruszenie w dalszą drogę o pustym żołądku to nie jest najlepszy wybór - dodała uśmiechając się do elfa łagodnie, niczym matka przemawiająca do swych dzieci. Najwyraźniej nie miała zamiaru brać pod uwagę pośpiechu gościa świątyni, a jego dobro. Zaraz też wyszła, zapewne by zadbać o potrzeby swych gości. Dusza w międzyczasie zdążyła ułożyć się wygodnie u boku Mizo i sprawiała wrażenie gotowej do małej drzemki, z których tak znane były koty.
- Samotna wyprawa do stolicy w obecnych czasach to nie jest najlepszy pomysł - wtrącił się Ulris, który co prawda rzekł iż zaraz rusza w dalszą drogę jednak wciąż tkwił w pokoju. Na jego twarzy malował się wyraz zamyślenia, które miało także swe odzwierciedlenie w jego głosie.
- Przyjaciel Moonrii ma rację - senny głosik rozbrzmiał gdy tylko przebrzmiały słowa wilkołaka. - Ruszanie w pojedynkę to nie jest dobry pomysł. Dusza ruszy z Ellisarem tylko pożegna się z Mizo i zobaczy czy będzie mu tu dobrze. Mizo dogoni Duszę później. Zawsze mu się udaje - lśniące wesołością oczy spoczęły na chwil parę na elfie, po czym ponownie nakryły się powiekami i już w następnej chwili pierś dziewczynki zaczęła unosić się w miarowym oddechu.
- Spokojny sen tych o czystym sercu - wyszeptał wilkołak, po czym westchnął. - Nie przepadam za demonami. To podstępne, podłe, plugawe istoty zrodzone z samego zła. Ich jedynym celem jest niszczenie tego co dobre i niewinne. Ten tu jednak chyba jakiś inny jest skoro ta mała przy nim tkwi. Moonrie to najlepsze wyznaczniki zaufania. Jeszcze nie słyszałem o takiej, która by się w swej opinii pomyliła, nawet gdy zaufanie kładła w rękach kogoś, kogo wszyscy potępiali za jego uczynki. Nie ważne to jednak… Pomogę wam - stwierdził ze stanowczością, która nie pozwalała na dyskusję. - Nie ze względu na niego - wskazał na demona - ani na dobro krainy czy twoje, elfie. Ze względu na tą małą. Nie obiecuję jednak że nie rozszarpię tego Mizo po drodze - dodał, szczerząc nie do końca ludzkie kły w paskudnym uśmiechu.