Kapadocjanin obudził się w nieco gorszym humorze, ale miał plan na dzisiejszą noc. Mógł sobie jednak pozwolić, aby na chwilą to odwlec. Opuścił spokojnie swoje sanktuarium, upewniając się, że jego stróż ciągle jest na swym miejscu. Zadowolony ze swojego uśmiechniętego sługi ruszył do świeżo rozkopanej krypty. Mógł czekać go nowy nabytek, towarzysz na te samotne dni… Lub przynajmniej nowy obiekt do badań. Upewnił się, że nie było nikogo, kto mógłby go zauważyć nie chciał kłopotów, gdyby jakiś śmiertelnik przyuważył go jak robi coś niepokojącego.
Już miał chwycić za klamkę, kiedy ta sama się poruszyła. Drzwi mauzoleum jednak ani drgnęły, posiadały zamek i oczywiscie nie widać było w pobliżu klucza.
Cigogne przekręcił głowę przyglądając się klamce. Wiedziałby, gdyby to był duch… może więc jeden z tych bezmyślnych, żądnych mięsa nieumarłych?