Gdy blask minął Mosiężne Słońce klęczał już przy umierającym heroldzie. Nawet w takiej pozycji górował nad resztą ludzi. Wyrwał szybkim ruchem strzałę z jego szyi. Rozszrpał tym ranę która zaczęła krwawić po dwakroć silniej, ale wtedy zalśnił słonecznym blaskiem i wiatry światła opuszczały jego ciało rozchodząc się na wszystkie strony, dążąc do rannych i umierających. Ich rany się zasklepiały, krew przestawała uciekać z ciał i zaczęli wstawać gdy przywrócono ich życiu. Mosiężne Słońce złapał Herolda i wzniósł go do góry nogami aby pomóc mu wykrztusić z płuc krew która już się tam nalała. Po chwili człowiek był już żyw. Szyja wciąż była ranna, ale zasklepiona delikatną warstwą skóry która starczyła by powstrzymać krwawienie, choć mogła się łatwo znowu otworzyć…

Na razie milczał. Obserwował. Nie miał zmiaru się z nikim przekrzykiwać. Na razie.

Test leczenia Herolda: 14