Kapitan postanowił osobiście zaprowadzić wścibskich gości do sprawczyni morderstwa. Wścibscy - Właśnie tak ich postrzegał, czego mógł domyślać się Smith, wiedział Ramirez, a spostrzegła Opal. Dziennikarz nie pozostawiając nawet chwili nie wypełnionej rozmową, miała wrażenie że Gabriel nie jest w pełni przekonany czy powinien im pomagać. Jego komentarze, język ciała oraz ton głosu zdradzały zdenerwowanie. Z jednej strony nie chciał się sprzeciwiać woli Yukisama, którego korporacja zapewne jak szereg innych finansowała w pewnym stopniu policję. Z drugiej strony chciał coś z tym zrobić, o czym świadczyło przetrzymywanie Celeste. Możliwe że współpraca z zewnętrznymi śledczymi była mu na rękę ale nie chciał otwarcie tego przyznać, odruchowo traktując gości jako wścibskich intruzów. Na pewno jednak nie był w pełni do tego przekonany i czegoś się obawiał. Wirus był dodatkowym argumentem, przez który kapitan chciał pozbyć się problemu, ze świadomością, że nie zostanie on w pełni zamieciony pod dywan.

Pomieszczenie w którym można było przesłuchać Celeste znajdowała się na niższych piętrach. Najprawdopodobniej została tu przyprowadzona na życzenie Gabriela, ponieważ nic nie przemawiało za tym, aby była to jej tymczasowa cela.

Białe ściany były nagie, ale implanty oczne Opal wychwyciły drobne refleksy przymocowanych flat-camer. Pojedynczy, metalowy stół oraz dwa krzesła stojące po obu stronach, stanowiły jedyne umeblowanie. Dwa morfy goryli pod bronią, ubrane w kamizelki kuloodporne pilnowały wejścia. Jedno z siedzisk było zajęte.

Celeste była w sex-podzie o różowych włosach i ponętnym (wedle ogólnych standardów) ciele. Cechą charakterystyczną był pieprzyk tuż nad prawym kącikiem ust. Była ubrana w to, w czym znaleźli ją funkcjonariusze policji - plastikowa, przeźroczysta w odpowiednim miejscu kurtka oraz fluorescencyjne majtki. Mocny makijaż podkreślał jej intensywnie błękitne oczy.

Siedziała trochę zdezorientowana, a trochę otępiała. Nie była skuta kajdankami i nie zdawała się być skora do ucieczki, a obecność dwóch strażników wydawała się być przesadą. Jednakże jej kurtka oraz skóra były w kilku miejscach poplamione brunatną krwią.

Gdy w pomieszczeniu pojawili się nieznajomi, podniosła głowę, a przez jej twarz przebiegł grymas niepokoju. Ramirez był świadom, że jeśli dziewczyna nie była seryjnym mordercą lub psychopatą, to zapewne jest w szoku, lub dopiero co z niego wyszła.