lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [D&D FR, 18+] Phandalin. Zaginiona Księga

TomaszJ · 09-08-2017, 18:47

- Obawiam się że nie ma szans na wolny pokój, wszystkie są zajęte przez klientów - twarz karczmarza mówiła bardzo wyraźnie że nie da się zastraszyć. Nawet groźbą rozwalenia dachu.
Za to Turmalina była czerwona ze złości, można by rzec - jak gotowany rak.
W końcu - jak to?
Dla Bohaterki?
- Zobaczycie jak następnym razem pojawią się Czerwoni albo jakiś troll - Turmalina położyła ręce na swoich rozłożystych biodrach i patrzyła się na karczmarza z góry, pomimo że była dobre dwie głowy niższa - Będę siedziała nieopodal i przyglądała się jak ściągają z was podatek. LUB SKÓRĘ!!! JAK ŚMIESZ!!! Pogadam sobie z burmistrzem. Z pewnością będzie miał coś do powiedzenia na ten temat. A teraz wynoszę się stąd. Nie kłopocz się z utwieraniem mi drzwi, poradzę sobie...

Uderzone falą ziemi wspomniane drzwi otworzyły się gwałtownie i szeroko, a gdy Turmalina przekroczyła próg, górny zawias odmówił posłuszeństwa i puścił.
- SKANDAL!!! - można było usłyszeć oddalające się fochy krasnoludki.

Pół godziny później Turmalina pojawiła się jednak w gospodzie z powrotem. Gwar ucichł, a wszyscy przezornie odsunęli się pod ściany tworząc pustą przestrzeń między nią a szynkwasem, za którym aktualnie stał oberżysta.
Krasnoludka szybkim, energicznym krokiem przemierzyła podłogę stukając rytmicznie podkutymi (a jakże!) trzewikami, w ciszy sięgnęła do sakiewki i położyła trzy srebrne monety na blacie.
- Na naprawę drzwi. Przepraszam, poniosło mnie. Nie będę się naprzykrzać, chcę tylko rozłożyć się z namiotem pod gospodą. Wynajmę teren do jutrzejszego wieczora.
Gospodarz bąknął coś tylko o tym że jest mnóstwo bezpańskiego wolnego terenu, ale krasnoludka nalegała. Dlaczego? Wkrótce dane mu było się dowiedzieć, jemu i całemu Phan.

Niecałe dziesięć, dwadzieścia minut później gospoda zaczęła pustoszeć. Z początku nie było to podejrzane, gości zawsze to ubywało, to przybywało, ale gdy sala pełne stoliki zaczęły przypominać zwierzęta na wymarciu, karczmarz przerwał swoje pełne godności polerowanie szklanek i postanowił wyjść na ganek i się rozejrzeć.
W drzwiach niemal przewróciło go dwóch wozaków, już mówił "Zaprasza.." gdy przerwali mu.
- My tylko po kolegów.

Co jest grane? Wtem z zewnątrz usłyszał gwar, normalnie zarezerwowany dla wiejskich festynów i gospody właśnie. Wesołe okrzyki, szczęk naczyń, toasty, mlaskanie, a nad tym wszystkim wyraźny głos Turmaliny Hammerstorm
- Sama wszystkiego nie zjem, wołajcie kolegów, przyjaciół! Zapraszam wszystkich!
Rozpromieniona krasnoludka w jednej dłoni dzieżyła kufel z piwem, w drugim ciasto z kruszonką. I stała pośrodku wielkiego pawilonu, zastawionego stołami, jadłem i napitkiem na ponad sto osób!

Krasnoludka podeszła do Stonehilla o wręczyła mu kufel piwa.
- Co macie tak nos na kwintę, gospodarzu? Wyczarowałam sobie namiot. A że czar tworzy od razu jadło i napitek dla setki chłopa to przecież skąpa nie będę i się podzielę. Spróbuj golonek, są wyborne, miód też. Uszy do góry, nie na codzień trafia się niezapowiedziany festyn!

Biedakowi opadła szczęka. Nie wiedział co powiedzieć, w głowie tylko liczył straty, obroty z przerobu obu karawan właśnie poszły się sypać. Zapasy które poczynił na tę okazję licząc na zysk uderzyły go po kieszeni a tu taka rzecz.
- Nie bądź taki smutny! Jak jutro wrócimy z głową smoka, wyczaruję znów sobie namiot.
W tym momencie świat biednego karczmarza się zawalił, kufel upadł na ziemię, a on sam trzasnął ledwo naprawionymi drzwiami.
Do wieczora mieszkańcy i przyjezdni raczyli się jadłem i napitkiem, wznosząc toasty za zdrowie i powodzenie Turmaliny Hammerstorm.

* * *

Wczesnym rankiem Turmalina stawiła się gotowa do wymarszu. Tym razem suknia była ciemnobordowa, materiał mocniejszy, całość szyta tak, by nie przeszkadzać w podróży. Całość dopełniał gorset ze skóry tłoczonej w kwietne wzory i biżuteria, dyskretna ale po kunszcie widać było że można było kupić za nią ćwierć Phandalin. Miała przy sobie nieodłączny plecak z zapasami i arbaletę, tę samą która towarzyszyła jej na dotychczasowych przygodach.
- Oszalałam - oznajmiła zgromadzonym, a zwłaszcza Torice i Jorisowi - Oszalałam, że idę zabijać jakieś smoczysko. Ale jak puszczę Was samych to skończycie jako gadzia przekąska. A na to pozwolić nie zamierzam. I tak już jestem w plecy z memoriałami, więc nie ważcie mi się dokładać nowych. To w drogę!

09-08-2017, 18:47	#20
TomaszJ Reputacja: 1	- Obawiam się że nie ma szans na wolny pokój, wszystkie są zajęte przez klientów - twarz karczmarza mówiła bardzo wyraźnie że nie da się zastraszyć. Nawet groźbą rozwalenia dachu. Za to Turmalina była czerwona ze złości, można by rzec - jak gotowany rak. W końcu - jak to? Dla Bohaterki? - Zobaczycie jak następnym razem pojawią się Czerwoni albo jakiś troll - Turmalina położyła ręce na swoich rozłożystych biodrach i patrzyła się na karczmarza z góry, pomimo że była dobre dwie głowy niższa - Będę siedziała nieopodal i przyglądała się jak ściągają z was podatek. LUB SKÓRĘ!!! JAK ŚMIESZ!!! Pogadam sobie z burmistrzem. Z pewnością będzie miał coś do powiedzenia na ten temat. A teraz wynoszę się stąd. Nie kłopocz się z utwieraniem mi drzwi, poradzę sobie... Uderzone falą ziemi wspomniane drzwi otworzyły się gwałtownie i szeroko, a gdy Turmalina przekroczyła próg, górny zawias odmówił posłuszeństwa i puścił. - SKANDAL!!! - można było usłyszeć oddalające się fochy krasnoludki. Pół godziny później Turmalina pojawiła się jednak w gospodzie z powrotem. Gwar ucichł, a wszyscy przezornie odsunęli się pod ściany tworząc pustą przestrzeń między nią a szynkwasem, za którym aktualnie stał oberżysta. Krasnoludka szybkim, energicznym krokiem przemierzyła podłogę stukając rytmicznie podkutymi (a jakże!) trzewikami, w ciszy sięgnęła do sakiewki i położyła trzy srebrne monety na blacie. - Na naprawę drzwi. Przepraszam, poniosło mnie. Nie będę się naprzykrzać, chcę tylko rozłożyć się z namiotem pod gospodą. Wynajmę teren do jutrzejszego wieczora. Gospodarz bąknął coś tylko o tym że jest mnóstwo bezpańskiego wolnego terenu, ale krasnoludka nalegała. Dlaczego? Wkrótce dane mu było się dowiedzieć, jemu i całemu Phan. Niecałe dziesięć, dwadzieścia minut później gospoda zaczęła pustoszeć. Z początku nie było to podejrzane, gości zawsze to ubywało, to przybywało, ale gdy sala pełne stoliki zaczęły przypominać zwierzęta na wymarciu, karczmarz przerwał swoje pełne godności polerowanie szklanek i postanowił wyjść na ganek i się rozejrzeć. W drzwiach niemal przewróciło go dwóch wozaków, już mówił "Zaprasza.." gdy przerwali mu. - My tylko po kolegów. Co jest grane? Wtem z zewnątrz usłyszał gwar, normalnie zarezerwowany dla wiejskich festynów i gospody właśnie. Wesołe okrzyki, szczęk naczyń, toasty, mlaskanie, a nad tym wszystkim wyraźny głos Turmaliny Hammerstorm - Sama wszystkiego nie zjem, wołajcie kolegów, przyjaciół! Zapraszam wszystkich! Rozpromieniona krasnoludka w jednej dłoni dzieżyła kufel z piwem, w drugim ciasto z kruszonką. I stała pośrodku wielkiego pawilonu, zastawionego stołami, jadłem i napitkiem na ponad sto osób! Krasnoludka podeszła do Stonehilla o wręczyła mu kufel piwa. - Co macie tak nos na kwintę, gospodarzu? Wyczarowałam sobie namiot. A że czar tworzy od razu jadło i napitek dla setki chłopa to przecież skąpa nie będę i się podzielę. Spróbuj golonek, są wyborne, miód też. Uszy do góry, nie na codzień trafia się niezapowiedziany festyn! Biedakowi opadła szczęka. Nie wiedział co powiedzieć, w głowie tylko liczył straty, obroty z przerobu obu karawan właśnie poszły się sypać. Zapasy które poczynił na tę okazję licząc na zysk uderzyły go po kieszeni a tu taka rzecz. - Nie bądź taki smutny! Jak jutro wrócimy z głową smoka, wyczaruję znów sobie namiot. W tym momencie świat biednego karczmarza się zawalił, kufel upadł na ziemię, a on sam trzasnął ledwo naprawionymi drzwiami. Do wieczora mieszkańcy i przyjezdni raczyli się jadłem i napitkiem, wznosząc toasty za zdrowie i powodzenie Turmaliny Hammerstorm. * * * Wczesnym rankiem Turmalina stawiła się gotowa do wymarszu. Tym razem suknia była ciemnobordowa, materiał mocniejszy, całość szyta tak, by nie przeszkadzać w podróży. Całość dopełniał gorset ze skóry tłoczonej w kwietne wzory i biżuteria, dyskretna ale po kunszcie widać było że można było kupić za nią ćwierć Phandalin. Miała przy sobie nieodłączny plecak z zapasami i arbaletę, tę samą która towarzyszyła jej na dotychczasowych przygodach. - Oszalałam - oznajmiła zgromadzonym, a zwłaszcza Torice i Jorisowi - Oszalałam, że idę zabijać jakieś smoczysko. Ale jak puszczę Was samych to skończycie jako gadzia przekąska. A na to pozwolić nie zamierzam. I tak już jestem w plecy z memoriałami, więc nie ważcie mi się dokładać nowych. To w drogę!