Siostra Anna uśmiechała się słuchając wypowiedzi kobiet i brata. To byli tak mądrzy ludzie, cieszyła się, że Bóg postawił ich na jej drodze. Wyglądało nawet, że jedna z dam mogła mieć wizje tak jak i ona!

Rzeczywiście było tyle problemów, a wizje nigdy nie były dosłowne. Już chciała odpowiedzieć Franciszce... tak nazwał ją brat Walter. Bo miała słuszność, ale ona zawsze towarzyszyła wojakom by służyć im swymi zdolnościami. Ach! Brat zwrócił na to uwagę! Uśmiechała się ciepło widząc, że naprawdę może uda im się ustalić jakąś wspólną strategię. Gdy nagle wszystko prysło.

Potworny dreszcz sprawił, że chwyciła krzyż i szepnęła cicho.
- Patre... - Poderwała się i spojrzała na swych towarzyszy. - Wybaczcie, lecz czuję, że memu druhowi dzieje się krzywda. Muszę go znaleźć. - Czemu zareagowała na słowa Waltera. Czyżby w złym przeczuciu maczał palce sam szatan? Poczuła kolejną falę nieprzyjemnych dreszczy. - Muszę go znaleźć. - Powtórzyła niczym mantrę.