POBYT NA ŚWIEŻYM POWIETRZU

ROZMOWA EDGAR + RÓZIA

Rózia była ewidentnie zdenerwowana i raczej skupiona na fachowej pielęgnacji zmęczonych wierzchowców. Te najwyraźniej były z tego faktu zadowolone. Jeden po drugim przechodziły sprawnie wykonywane proste zabiegi. W tym czasie kobieta jednym okiem oglądała okolicę szukając kogoś interesującego do rozmowy. W końcu rzekła do mężczyzny:
- Przydał byś się na coś, bo twój koń też tu stoi. Załatw dla nich jakieś żarcie. Przydadzą się jak trzeba będzie stąd spier… - omotła Edgara dłuższym spojrzeniem - uciekać.

Edgar podszedł bliżej koni i poklepał swojego po nosie. - Masz rację, bez tych zwierzaków będziemy w czarnej dupie, kiedy będzie trzeba kogoś ścigać lub uciekać. - Edgar przez chwilę wpatrywał się w swojego konia, po czym przeniósł wzrok na Rózię. - Dla ludzi jesteś bardzo ostra, ale widzę że gdzieś w głębi ciebie jest dobroć i troska… ale narazie tylko zwierzętom udaje się ją z ciebie wyciągnąć. - Edgar podszedł do drzwi karczmy i rzucił z uśmiechem spoglądając na kobietę - Może i mi uda się kiedyś odsłonić w tobie tę naturę. - Oparł się obok wejścia i dodał. - Zdecyduj, chcesz kontynuować rozmowę teraz czy może kontynuować ją w bardziej dogodnych warunkach którejś z nocy? W końcu konie są głodne.

Rózia wzruszyła ramionami nie obracając się w kierunku Edgara:
- Gówno o mnie wiesz. Nie lubię, jak ktoś próbuje zrobić mnie na szaro i tyle... bez obrazy. Potrafię też być miła, jeśli ktoś traktuje mnie uczciwie.

Edgar przemyślał przez chwilę słowa które usłyszał. Wyszczerzył się teraz jeszcze bardziej i powiedział - Podoba mi się to co teraz powiedziałaś. Więc potwierdziłaś to co powiedziałem. Więc uwierz, że nie chce robić cie na szaro i chętnie zapracuje sobie na twoje miłe słowa. - Edgar podszedł do drzwi i złapał za klamkę. - Teraz idę po jedzenie dla koni, a ciebie nawet nie chce widzieć dziś w tym samym pokoju co ja, widzę masz do zaoferowania o wiele więcej niż ostry język więc nie będę patrzył na ciebie jedynie z pożądaniem i nie waż się tego odbierać jako akt łaski. - Edgar odwrócił się jeszcze na chwile aby spojrzeć na Rózie i wszedł do środka.

Kobieta nie lubiła się powtarzać więc drugiego wzruszenia ramion Edgar nie zobaczył. Nie potrafiła sobie zaprzątać głowy rzeczami, których nie bardzo rozumiała. Będzie, co będzie.