Porządny sen naprawdę jej pomógł. Nie miała może czym się fizycznie zmęczyć, w końcu czymże takim był wczorajszy spacer, jednak w głowie zebrał się już taki natłok wrażeń i emocji, że ledwo była w stanie to wytrzymać. Teraz jednak czuła bez cienia wątpliwości, że wszystko się dobrze ułoży, nie ma mowy, by mogło się stać inaczej. Słońce świeci, śniadanie pachnie, ptaszki radośnie skrzeczą na parapecie... Zaraz, co?

Wciąż wylegująca się w łóżku kobieta nagle obróciła się na bok, by uważniej się przyjrzeć, co też za gość zawitał do niej. Niestety, ledwo jej wzrok spoczął na kruku, ten, spłoszony, poderwał się do lotu, zostawiając za sobą tylko ostatnie głośne "kra!", jakby w ten sposób chciał skonkludować swoją wizytę. Elestren przez moment wpatrywała się w puste okno, po czym wzruszyła ramionami i zwlekła się z posłania.

Blondynka zdjęła z siebie ubranie, które miała na sobie (i które powinna była jednak zdjąć wczoraj...), po czym przebrała się w odzienie przygotowane dla niej przez służbę. Przez moment zastanawiała się, czy przypasać sobie miecz do boku, w końcu po śniadaniu miała wyjść z domu, jednak uznała, że może to być nieuprzejme, jeśli będzie tak co dzień paradować z bronią. Co innego maska. Nikt inny w wiosce nie zakrywał swojej twarzy w ten sposób, jednak ani myślała ją zostawić.

Schodząc po schodach, elfka postanowiła, że spyta się matki o parę kolejnych rzeczy. Co to był za kruk? Czy jest w wiosce jakiś mędrzec, lub czarodziej? I właściwie dlaczego nosi na twarzy złotą maskę? Wydawało się to dosyć istotnym pytaniem, które jednak zawsze zapominała zadać. W końcu dla Złotowłosej brzmi to trochę tak, jakby miała się dziwić, czemu nosi bieliznę. Mam amnezję, mogę sobie pozwolić nawet na głupie pytania!, postanowiła w myślach.