Ból i zmęczenie natychmiast zniknęły jak zły sen, co dawało dodatkową siłę. Bosch nie miał czasu ani głowy zastanawiać się jaką cene przyjdzie mu za to później zapłacić, o ile przyjdzie. Teraz musieli uratować Randulfa i nic innego nie miało znaczenia.


Na stanowczo za słabe kopnięcie w nogę, Oswald zareagował kpiącym uśmiechem i szybkim cięciem w tamtym kierunku. Miecz napotkał wyraźny opór, a syknięcie bólu potwierdziło skuteczność ciosu. Bosch nie musiał nawet patrzeć. Sądząc po wysokości i ułożeniu miecza musiał trafić w nogę. Ironiczność tej riposty rozbawiła go bardziej niż chciałby to przyznać, biorąc pod uwage sytuację.

Zapach krwi zaczął powoli go otaczać i zupełnie mu to nie przeszkadzało. Mimowolnie upajał się niemal metalicznym posmakiem który ten ze sobą niósł, nie mając teraz czasu rozwodzić się nad swoim przekleństwem.
Na kolejny cel obrał drugiego przeciwnika. Zamiast eliminować ich jeden po drugim, miał zamiar powoli ich wykrwawić. Złamać morale przy pomocy ran i jęków towarzyszy.

Biorąc kolejny zamach, postąpił krok w bok, starając się choć trochę wyrwać z okrążenia. Końcem miecza przejechał po boku drugiego przeciwnika, a krople krwi podążające za rozpędzonym ostrzem, niczym owoce jarzębiny rzucone przez dziecko, potwierdziły że cięcie sięgnęło swojego celu.


Dlaczego zwrócił uwagę akurat na ten drobny szczegół w samym środku nierównej potyczki? Myśl ta szybko zniknęła w bitewnym zgiełku, zagłuszona głębokim pomrukiem, który wydobył się z jego gardła.

A1 WW 49 Obr 4+1+6(k10)= 11 Lewa noga
A2 WW 07 Obr 4+1+8(k10)= 13 Korpus