KaDwakus

HA! Jednak potrafił się uśmiechać! To dobry znak! Może jednak faktycznie uda się z nim współpracować.

-Zabawne! - zapiszczała wesoło Anja, pozwalając by jej prawe, do tej pory lazurowe oko, zapłonęło zadziornym różem -W takim razie, czemu szukasz pracy w zakładzie psychiatrycznym? I to w takim prowadzonym przez pensjonariuszy?! Nie boisz się, że się czymś zarazisz? - dziewczyna przechyliła głowę na lewo, obrzucając wąsacza ciekawskim spojrzeniem, zaś róż zaczął przelewać się z jednego oka do drugiego, niczym płyn pod wpływem grawitacji. Kołysał się nawet i chlupotał, imitując zachowanie cieczy trafiającej z impetem do nowego, kulistego pojemnika. Jednocześnie odsłonił zupełnie nowe prawe oko - tym razem jadowicie zielone.

Słysząc kolejne słowa wąsacza, wzruszyła ramionami i rozłożyła ręce, jakby wyrażała najbardziej trywialną, oczywistą myśl na świecie -Głuptasie! Są piękne tylko wtedy, gdy znajdziesz kogoś godnego ich ofiarowania! Gdyby nie wielkie serce, któremu je oddaję, nie byłyby niczym innym niż kosztownym wandalizmem mojego ekwipunku!

Zaśmiała się serdecznie, przywołując w pamięci oblicze swojej Pani. Już miała kontynuować swoją myśl, gdy chudy mężczyzna, kryjący twarz pod chustą, wybuchł nagle niczym wulkan! Anja aż podskoczyła z wrażenia!

-Hej! Spokojnie, mój wstydliwy przyjacielu! Najwyraźniej wstałeś dzisiaj nie tą nogą, ale to nie powód żeby na nas krzyczeć! Jeśli będziesz niegrzeczny, pan doktor nie da ci lizaczka po wizycie - wskazała z pewnym wahaniem w kierunku mrocznej formy Tulla.