Elvin raz jeszcze zaatakował, prawie wpychając orka na chaszcze, kiedy kula ponownie znalazła się w dłoni posągu. Wszystko ponownie zmieniło się w mgnieniu oka. Nie było orka walczącego z rycerzem, za to na granicy światła promieniującego z magicznego przedmiotu, znalazły się trzy inne. Czy należały do tej samej grupy, nie wiadomo, ale ich zaskoczenie wcale nie było mniejsze. Dwa posiadały łuki, trzeci trzymał włócznię i wszystkie gapiły się z przerażeniem na posąg. Chwilowo chyba nie zauważyły trójki bohaterów, która ponownie pojawiła się w ciemności nocy, wśród odgłosów toczącej się bitwy.
Girlaen nigdzie nie dostrzegali, ale też nawet oczy Yetara nie przenikały ciemności tak dobrze i tak daleko jakby fetchling sobie tego życzył.
Półelfka weszła w bramę i nagle ciemność wokół niej stała się wręcz lepka. Posąg za plecami stał się niewyraźną plamą, sylwetki wrogów zupełnie zniknęły. Nawet ogień błyskający z okien pierwszej wieży stał się jakby bardzo odległy. Dziedziniec okrywał płaszcz magii, nie miała co do tego już żadnych wątpliwości.
Jedynie światła wieży przed nią ciągle wyglądały normalnie, jakby nic nie zakłóciło ich blasku.
- Stój! - ostry rozkaz zabrzmiał niedaleko przed nią. Nie widziała kto go wydał, ale była niemal pewna, że on ją widział. - Kim jesteś? - mówił we wspólnym, ale jego akcent był ciężki, dziwny, trudny do zrozumienia. Girlaen słyszała taki po raz pierwszy w życiu.
- Nie jest przemieniona - odezwał się drugi głos, bardziej z boku. - Posiada magię, ale zaklętą w rzeczy. Zhung nie jest tak dobry, żeby móc mnie oszukać.
Ten głos. Ten głos coś jej przypominał. Inny, ale ten sam. Po chwili wspomnienie dopasowało się do rzeczywistości. Mag z Chmurnej Twierdzy. To był on. Tylko żywy.