Za drzwiami bałagan był jeszcze gorszy niż na reszcie statku, tak się przynajmniej Drake’owi wydawało. Wszędzie latał części zapasowe, klucze i ta dziwna maź, zaklejająca nie tylko wejście w pocie czoła sforsowane za pomocą siły mięśni i kawałka stali. Nie wyglądała zachęcająco i chyba nie wydostała się z żadnego pojemnika, jeżeli kanonier dobrze kojarzył, ale z drugiej strony nie był techniczny. Ta część ogródka należała do Rohana, a z nim nadal nie mógł się połączyć, tak samo jak z nikim innym. Radio ciągle zamiast słów wydawało z siebie skrzeki i działający na nerwy szum.

Kanonier został odcięty, ale nie zamknięty. Żeby tego dopilnować zablokował wyjście prętem. Bez komunikatora nie mógłby nawet poinformować pozostałych członków załogi gdzie utknął. Zadanie jednak udało mu się wykonać, inżynier powinien być zadowolony, a wraz z nim przegrzewany celowo laser. Pojemnik z chłodziwem w stanie nieważkości nie ważył wiele, ale i tak trudno się nim manewrowało, bo nieporęczne pudło nie chciało się dać wetknąć w kieszeń skafandra.
Na szczęście miało coś w rodzaju uchwytu, pozwalającego holować przesyłkę obok siebie. Zanim wyszedł na korytarz, Leon rozejrzał się jeszcze po magazynie, szukając innego, mniejszego tym razem pojemnika, żeby pobrać próbkę lepkiego gluta do badań. Może popadał w paranoję, może to tylko rozwalona puszka smaru. Jeżeli Rohan to potwierdzi - wywali nadprogramowy bagaż, ale jeśli nie… po oddaniu chłodziwa uda się prosto do biolaba. Z tego co pamiętał Nivi tam właśnie miała się kierować.