Czy wyglądali na tak zdesperowanych, biednych, czy żadnych pieniędzy? A może pracodawca łysola był bardzo zdesperowany?
Trudno było orzec. W każdym razie Bertram był i czekał już na nich. Na dodatek wyglądało na to, że zależało mu na pośpiechu. Jeśli więc im z kolei zależało na tej robocie, wypadało się pospieszyć.

* * *

Rozmyślania nad tym, czy zleceniodawca będzie w stanie wyłożyć ponad setkę koron, stały się bezpodstawne, gdy Kaspar ujrzał domostwo, w którym mieszkał nieznany mu jeszcze z nazwiska pan.
To, czy po wszystkim zechce wysupłać odpowiednią kwotę, to już była inna sprawa. Byli dobrze urodzeni, którzy dotrzymywali słowa (a dumający o tej kwestii mógł się śmiało zaliczyć do tej grupy), a byli i tacy, co uważali, że obietnica złożona byle komu nie była wiążąca.
Do jakiej grupy należał przyszły zleceniodawca? To się miało okazać.

* * *

Skinieniem głowy podziękował za wino i usiadł na wskazanym miejscu, cierpliwie czekając, aż gospodarz wyjaśni, o co mu chodzi.

* * *

Całą i zdrową?
Dustermann chyba nieco przesadzał.
Jak on sobie wyobrażał, że po paru dniach pobytu z ukochanym jego córeczka jest cała? Chyba że miał na myśli wygląd ogólny. Bo jeśli cnotę, to akcja była z pewnością bardzo spóźniona.
Z jej zdrowiem też mogły być kłopoty. Kaspar nie wyobrażał sobie, by zdesperowana dziewczyna nie stawiała oporu, a obezwładnienie drapiącej i gryzącej dziewuchy mogło nie być proste.

- Ile lat ma Julianne? - spytał, gdy upił odrobinę wina.

Nie był aż tak pewien, czy powinni stawać na drodze wielkiej miłości, ale nie da się ukryć - rozumiał ich potencjalnego pracodawcę. Gdyby miał córkę, to też by nie chciał, by się szlajała z jakimś bandziorem.
No ale młode i głupie dziewczę miało zapewne swoje poglądy na miłość.
Pytanie też brzmiało, czy Rudiger jest równie mocno zakochany, czy też wziął pod uwagę fakt, że ma do czynienia z córką bogatego tatusia. Kto wie, czy nie planuje zwrócić swą wybrankę na łono rodziny za okrągłą sumkę... gdy już się nią nieco znudzi.