| Marwald oraz Waightstill z pewnymi obawami zaczęli zbliżać się do ściany nie zwracając uwagi na nic poza nią. Po chwili stanęli zaraz przy skale, jeden krok i na nią wpadną. Bohaterowie byli pełni nadziei że przeszkoda jest jedynie iluzją, tak więc zdążyli ledwie drgnąć ściana rozpłynęła się w powietrzu zupełnie jak poranna mgła. Ruszyli krok do przodu, dwa, trzy … znajdowali się już w korytarzu którym weszli do jaskini. Odwrócili wzrok, w pomieszczeniu nie było żadnego strażnika, ani świateł. Za to na szczycie jaskini mienił się różowo-fioletowy kamień o którym opowiadał “Konrad”. Bohaterowie cofnęli się do pomieszczenia które teraz, poza kolorową bryłą wiszącą ponad ich głowami, było puste, gdyby nie liczyć Konrada oraz Felixa którzy cierpliwie czekali na powrót towarzyszy. Wyglądali całkiem normalnie i nic nie wskazywało na to aby byli duchami. Bohaterowie poczuli dziwną ulgę, zupełnie jakby ktoś zdjął z umysłów jakiś ciężar. Marwald wiedział że tym ciężarem było zaklęcie które mamiło jego umysł. Nie znał dokładnie tej dziedziny magii, lecz był pewien że zbyt długie wystawienie na jego działanie może mieć zły wpływ na umysł człowieka. W pomieszczeniu był jeszcze Horst, który leżał na ziemi wijąc się w konwulsjach. Jego ciało wyglądało dobrze, lecz krzyk oraz twarzy wykrzywiona w grymasie bólu nie wskazywały na nic dobrego. Kawałek dalej leżała kupka czegoś co przypominało odchody, śmierdzące równie mocno co potworek który zaatakował Kolekcjonera. Wokół “tego” widać było ślady sadzy. Drugie wyjście z jaskini znajdowało się tam gdzie wcześniej dostrzegli je bohaterowie, lecz tym razem nie było przez nikogo chronione.
__________________ ORDNUNG MUSS SEIN
Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)
|