Inżynier po drugiej stronie komunikatora zdawał się zamyślić. Linda wiedziała, że nie miał podzielności uwagi. I w zasadzie nie była pewna czy teraz grzebie coś przy swoich zabawkach, czy myśli nad jej problemem. W końcu jednak odpowiedział, a z treści odpowiedzi można było wywnioskować, że myślał nad problemem.
- Zwykły kwas potrzebuje wody, żeby dysocjować kationy wodoru. Bez tego nie może być kwasem. W aktualnym stanie powinno wystarczyć wyłączenie grzania sekcji. Woda przejdzie w lód i zablokuje reaktywność.
Mlaśnięcie, jak gdyby jakaś jeszcze koncepcja chodziła mu po głowie.
- Jeżeli to superkwas, no to już gorzej. Taki kwas fluoroantymonowy jest kompletnie bezwodny, a stałą dysocjacji ma kilkukrotnie wyższą niż kwas solny. Ale i tak jest do opanowania. Bez grawitacji nie będzie się rozprzestrzeniać, tylko zbijać. Napięcie powierzchniowe determinuje zachowanie cieczy. W każdym razie reguła van’t Hoffa mówi, że każdy spadek 10 Kelwinów spowalnia reakcję o połowę. To dotyczy również reakcji dysocjacji kwasów. W sensie tego wyżerania kwasów.
Inżynier zamilkł czekając na reakcję

Lina wysłuchała wywodu Rohana:
- Do opanowania, Rohan. Jak?

- Wychłodzenie Linda! Wyłączyć grzanie i otworzyć sekcje zewnętrzne. Bez powietrza materia oddaje temperaturę ze stałą do sześcianu. Wypromieniowuje. To będzie chwila, żeby to zamrozić - Rohan miał ton jakby tłumaczył, że słońce wschodzi na wschodzie, a zachodzi na zachodzie. Często zdarzało mu się zapominać, że przeciętny człowiek nie dysponował jego wiedzą z zakresu fizyki, chemii i mechaniki materiałów. Problem z jego zachowaniem był tym większy im z lepszym specjalistą rozmawiał. Bo oto okazywało się, że ktoś inny poświęcił życie na zagłębianie się w diametralnie inne meandry nauki.

Norton przeżuwała chwilę informacje od mechanika pokładowego i coś się jej nie zgadzało.
- Rohan - wychładzała go swym głosem - jak wychłodzić chmurę gazu?!
Mężczyzna mógł sobie z łatwością wyobrazić surowy wyraz jej twarzy i lekko uniesione brwi.

- Otwórzcie wszystkie możliwe grodzie w nieaktywnych sekcjach. Równanie Clapeyrona. Stan gazu doskonałego. Iloczyn ciśnienia i objętości odpowiada trzem stałym. W próżni nie ma ciśnienia, więc bez zmiany pozostałych parametrów objętość będzie rosnąć do nieskończoności. A stężenie będzie spadać w nieskończoność. Nawet jeżeli się nie wychłodzi, to stężenie będzie dążyć do zera. Im większe pomieszczenia otworzycie, tym szybciej zneutralizujecie gaz. Zwłaszcza, jeżeli któreś z pomieszczeń będzie mieć dziurę z widokiem na kosmos.

Norton parsknęła.
Acheron był jednym wielkim pomieszczeniem.
Wróciła do pierwotnego pytania:
- Beczka to Twoje wyposażenie? - nie brzmiała na przekonaną ale wolała się najwidoczniej upewnić.

- Nie wiem. Możliwe, że gdzieś się wala coś takiego, choć nie mam żadnych superkwasów, a to co magazynowałem na statku powinno być zamarznięte - w myślach wrócił do rozmowy z Drakiem.
- Ale w czasie ataku na statek mogły zajść pewne nieprzewidziane reakcje - westchnął ciężko.
- Lindo nie wiem skąd ten kwas.

- Nieprzewidziane reakcje nie objawiają się zazwyczaj jako beczka z kwasem pędząca z dużą prędkością. - lekarka urwała - Dobrze, dziękuję. To wszystko.

Rozłączyła się, a inżynier znowu został z myślami.
Kleje. Kwasy. Co tu się do cholery działo?