Broń. Masa broni najróżniejszego kalibru, mocy i zastosowania. Krótka, długa, szybkostrzelna albo stawiająca na moc pojedynczego uderzenia, po którym nie trzeba poprawiać, gdyż cel stawał się definitywnie i nieodwołalnie martwy. Mnogość metalowych kształtów doprowadzała do oczopląsu. Mózg zaś próbował ogarnąć całość sceny, dokonując jedynego, słusznego wyboru… gdyby jeszcze Larsen znała się na tego typu zabawkach.

Absolutnie to nie była jej dziedzina, tym bardziej ucieszyła się widząc Red już na posterunku. Pozwoliła sobie nawet na cieplejszy uśmiech, na parę sekund zmieniający zastygłą w beznamiętną maskę twarz w coś, co dało się uznać za oznakę przyjaźni.
- Dziękuję ci, że mimo ciężaru naszego aktualnego położenia zgodziłaś się pójść po Edgara i zanieść go w bezpieczne miejsce… o ile bliskość Teddy i Tichy’ego da się tak nazwać - biolog zaczęła od najbardziej palącej kwestii. Przeszła przez niewielkie pomieszczenie, stając u boku rusznikarki.

Przyglądała się też prezentowanym egzemplarzom pistoletów.
- Po prawdzie wolałabym karabin - przyjęła Magnum jako broń krótką, obracając ją w dłoniach - Coś też wezmę dla Rohana. Przydałyby się flashbangi… pozwolisz, że się poczęstuję - wskazała półkę z granatami, by naraz zmarkotnieć - Przyda się nam amunicja potrafiąca przebić pancerz. Ekspansywna… tak to się nazywało? - schowała klamkę, a ruda głowa obróciła się ku drzwiom.

Miała już wyposażenie, mogła spokojnie iść pilnować inżyniera jak obiecała. Tym razem przynajmniej nie da ciała… taką żywiła nadzieję, pobierając dodatkową latarkę.