Stalowy

Pastuch dostał klepnięcie w ramię i ktoś mu wcisnął do dłoni mały kubek.

- Masz chłopcze. Wypij, pomoże. - mruknął krasnolud.

Pastuch łyknął trochę mocnego bimbru, aż mu gały poszły w słup. Krasnolud wyrwał mu kubek, nalał sobie z bukłaka i sam łyknął. Sapnął i schował kubeczek do kieszeni. Zdjął plecak i z pośród zapakowanych tam rzeczy wyjął paczuszkę. Rozsznurował ją. W środku było trochę placków zbożowych. Podzielił je i rozdał między pozostałych. Mało tego było, ale na pierwszy głód powinno wystarczyć.

- Zanim zacznie się przekrzykiwanie czy wymyślanie czegokolwiek, chcę, abyście wszyscy pamiętali że to co się odwaliło trzy dni temu dotknęło wszystkich. Wszystkich. Na opłakiwanie swojego losu będziemy mieli czas dopiero jak znajdziemy się w bezpiecznym miejscu. Teraz mamy jeden cel: przeżyć.

Krasnolud odpiął też od pasa kufel, napełnił go piwem z antałka i pozwolił każdemu z obecnych się napić. Sam też się poczęstował.

- Miasteczka, osady i wsie są teraz miejscami niebezpiecznymi. W miastach może sobie poradzili z tym bo tam siedzą czarokleci i kapłani. Mogę wam powiedzieć jednak że takie Heideck sobie nie poradziło. Pozostają nam forty, grody warowne, strażnice i twierdze. Powinniśmy zmierzać do Grentzstad lub Karak Angazhar. Będziemy musieli udać się na południe. - rzekł Galnir - Póki co jesteśmy zmęczeni, a nocą tylko ja i elfka możemy w miarę swobodnie działać. Lepiej poszukać kryjówki i przespać się, aż wstanie słońce. O napitek się nie martwcie, podzielę się piwem, a potem będzie w co wlać wodę. No chyba, że czujesz się na siłach, aby zakraść się tam i wytargać kilka toreb żarcia, hmm? Ja tam jeszcze mogę sobie trochę poganiać z truposzami. - skierował pytanie do elfiej kobiety.