| Oleg zaległ na ziemi z przykurczonymi kolanami łkając z bezsilności. Czół, jak opuszczają go siły. Ciało słabło, a serce, które jeszcze przed chwilą chciało wyrwać się z piersi zwolniło rytm. Zwalniało coraz bardziej, aż niemal zamilkło. Powieki przymykały się powoli, ale nieubłaganie, a Oleg odpływał.
.
.
.
.
Frietz zerwał się, jak rażony piorunem szarpnął ramionami i zagryzł zęby z bólu, jaki sprawiły mu węzły raniące poobcierane nadgarstki.
- Co do kurwy nędzy? - Zaklął ostro rozglądając się po pomieszczeniu. Nie miał pojęcia, jak tu trafił i dlaczego został skrępowany, ale nie zamierzał pozostawić takiego stanu rzeczy. Podciągnął nogi i podpełzał do ściany, by wspierając się o nią stanąć na nogi.
- Co za psie chuje...? - mówiąc to szeptem usłyszał odpowiedź w postaci głosów dochodzących zza niedużych drzwi. Podkicał do nich i przyłożył ucho starając się ocenić czyje to głosy. Spodziewał się, że w końcu Detlefowi puściły nerwy i zamknął go tu dla jego własnego bezpieczeństwa, albo nieroztropnie spróbował obmacać tą chłopczycę.
Wtedy jak po mocno zakrapianej biesiadzie - kiedy to przypominał sobie, że ta kobieta była naprawdę brzydka - przypomniał sobie zamglony i niewyraźny moment, kiedy z pękiem rybek idzie bratać się z wrogimi wojskami.
- Kretyn..- skwitował krótko i mocniej przywarł bokiem twarzy do drzwi. Chciał choć pobieżnie ocenić ludzi go pilnuje, gdzie są i co robią.
Później zaczął rozglądać się po pomieszczeniu. Było ciemno i nie liczył, że ci, którzy go tu wpakowali nie zwrócili uwagi na odwieszony sierp, nóż do skórowania na półce, albo zapomnieli go przeszukać zostawiając sztylet przy kostce, ale musiał znaleźć coś żeby się uwolnić. |