| Ocelia wrzasnęła przeraźliwie na widok spadającego z góry mutanta.Dopiero teraz zaczęła się bać.
Przynajmniej rozumiała, czemu te blaszaki rozpędziły ich marsz! Poczuła złość. Jej uczucia w stosunku do mutantów były… skomplikowane. Oczywiście , współczuła im i nie podobały się jej prześladowania. Dlatego w końcu zwołała ten marsz, prawda? W końcu byli ludźmi, no w jakimś sensie, a nikogo nie powinno się tak źle traktować, nawet zwierząt, a co dopiero mutantów. Bardzo się jej nie podobało, jak ich niszczono, nikogo nie powinien spotykać taki los (Cela działała też aktywnie w ruchach obrony zwierząt, sama od dawna nie jadła mięsa, ze względów światopoglądowych). No, ale zwierzęta to co innego, nie były obdarzone taką świadomością jak mutanci. Ocelia generalnie opowiadała się za współistnieniem i koegzystencją, ale bez zbytniej poufałości. Uważała, że mutanci nie powinni się za bardzo mieszać do życia zwykłych ludzi. Postrzegała mutanctwo jako rodzaj choroby – chyba nawet trochę wstydliwej. Choć choroby nie powinny w sumie być wstydliwe. Chyba. Tolerancja i te sprawy.
Ocelia tolerowała mutantów, a nawet akceptowała, pod warunkiem, ze nie mieszali się do spraw nie-mutantów. Tak naprawdę – do czego prawie nikomu się przyznawana, no może paru najbardziej zaufanym osobom na fb – Ocelia się ich bała. Bo jednak to nie jest normalnie, że kto ci włazi do głowy, albo wypuszcza pazury nie wiadomo skąd. A jak takiemu mutantowi odbije i zacznie atakować, kogo się da? Straty będą znacznie większe, niż w przypadku zwykłego szaleńca (mieli ostatnio szkolenie na temat zagrożeń terrorystycznych).
Odskoczyła w bok, żeby odsunąć się jak najdalej od zamieszania a potem wbiegła do wnętrza ambasady.
__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić. |