Mikail szedł w zadumie, ale bacznej i uważnej zadumie. Umysł miał podzielony na dwie części. Jedna z nich, te ostrożna i świadoma bacznie obserwowała otoczenie na wypadek niespodzianki. Nie żeby jakiejś się spodziewał, choć nie pogardziłby lekką odskocznią od nudnej wędrówki przez "chaszcze". Druga część jego umysłu, ta wpółświadoma podążała inną ścieżką myślową. Ciekaw ile nieznanych roślin kryło się wśród pól i drzew tego świata. Choć znał korespondencje magiczne w rodzimym, to wiedział, że tu będzie musiał nauczyć się wszystkiego od nowa. Rośliny, składniki zwierzęce i mineralne, gwiazdy i układy planet, imiona i specyfikacje aniołów i demonów... wszystko. Wszystko mogło być obce. Tylko kto by tego nauczył i był do tego skory?

Tak czy inaczej, nagle padła komenda. "Uwaga!" na którą dobył swój miecz i już miał stanąć w pozycji bojowej, gdy padła druga "Padnij!". Paranoja... ale zrobił co kazali. Niech sobie wojsko strzela i marnuje amunicję! Leżąc na ziemi i ściskając miecz w dłoni obserwował i nasłuchiwał. Piękny przedstawiciel wilków wielkich czmychnął kiedy kule zmusiły go do tańca. Zabawne nawet, ale tłumaczenie legionistów było nawet logiczne. Podobnie jak wyrzuty karawaniarzy.

Nie mniej, niedługo potem ruszyli do dalszego marszu. Może i był psychologiem, ale nigdy nie pociągała go psychoanaliza i doradztwo. Rzeczy z którymi był kojarzony jego zawód. Prawda znał się na tym, ale nie było to ciekawe zajęcie. Wolał tworzyć mosty między nauką, a parapsychologią. Nie ważne jak niedorzeczne to się wydawało w oczach ogółu. On wiedział, że ma rację, a ten świat... ten świat dawał mu szansę. Szansę której nie miał zamiaru zawieść!