| Lord wydawał się zadowolony takim przebiegiem wypadków. Pismo Selkirka wcale mu nie przypadło do gustu. Gdy goście już wyjdą posłuży do ogrzania pokoju.
- Znakomicie. Haroldzie, powiedziałem już co robić. Wyruszycie jak tylko się wyekwipujecie
Młody służący podszedł do nich
- Szlachetni państwo pozwolą - gestem dłoni zachęcił ich, by poszli za nim.
- A ty - Lord zwrócił się do innego służącego - Odprowadź Selkirka do drzwi
- Dobrze, panie - powiedział i wykonał polecenie.
Hearth, Ezeliash, Selina i Harold szli długim korytarzem. Po obu stronach znajdowały się pozamykane drzwi do kolejnych pokoi. Między nimi wisiały portrety członków rodziny Lorda Prestona. Był to chyba najdłuższy korytarz rezydencji. Na końcu skręcili w prawo i zeszli w dół po schodach. W podziemnym pomieszczeniu znajdował się prawdziwy arsenał. Na drewnianych oparciach stał rząd pik i włóczni. Miecze i topory znajdowały się na drewnianych podestach. Łuki leżały oparte o ścianę, a ich zdjęte cięciwy obok nich.
- Prosze. Wybierzcie sobie co chcecie
- Ale bez przesady. - dodał jeden z pary najemników strzegących tego miejsca
__________________
Na linie tańczysz już podciętej z obu stron
Nad tłumem, uskrzydlony w chwale,
Gdy spadniesz - zginiesz i nie zabrzmi nigdy dzwon
Nad twoją gwiazdą, Sowizdrzale! |