lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Nefarius · 18-03-2018, 20:07

-Obserwują nas…- Farafir syknął do Venory nie wykonując żadnych, niepotrzebnych ruchów, mogących zdradzić świadomość łucznika. -[i]Dwoje ludzi, na wschodnim zboczu skały i na zachodnim. Venora nie zraziła się słowami Farafira i nadal parła do przodu na czele grupki. W końcu schody doprowadziły ich do sporego jaru, gdzie znajdowały się ruiny starych budowli, na których zbudowano wioskę barbarzyńców. Większość domów była wkomponowana w stare budynki. W jarze kręciło się sporo kozic, ale też nie brakowało kur. Kilku barczystych mężczyzn w futrach obserwowało zbliżających się gości, ale nie reagowali na ich przybycie. Żaden nie miał przy sobie broni, ale nie wyglądali na takich, co to stronią od bitki. W głębi jaru, pomiędzy dwoma szpiczastymi wierchami gór znajdowała się jaskinia, w której płonęło kilka palenisk. Venora dostrzegła mężczyznę, uzbrojonego w dwa bojowe toporki. Barbarzyńca miał jasne włosy i długą brodę zaplecioną w warkocz. Jego ciało zdobiły dziwaczne tatuaże a chłodny klimat tego miejsca nie przeszkadzał mu w noszeniu wyłącznie futra i skórzanych spodni.
-Nigdy nie widziałżem na oczy krasnoludzkiej baby…- rzekł zatrzymując się kilka metrów przed Venorą.
-Że co?- Segrid aż wytrzeszczyła oczy.

Nawet pannie Oakenfold zrobiło się zimno, gdy patrzyła na owego mężczyznę. Jego uwaga co do ich przewodniczki była dość zabawna i kąciki ust paladynki odrobinę się uniosły. Ciekawiło ją jaki stosunek mieli ci barbarzyńcy do wojowniczek i czarodziejów.
- Jestem Venora Oakenfold, a to moi kompani. Przybyliśmy by spotkać się i pomówić z wodzem Niedźwiedzia Łapa - przedstawiła ich i od razu powiedziała w jakim celu przyszli do wioski.
-Witajcie w naszych skromnych progach- odrzekł dudniącym tonem woj. -Wódź Niedźwiedzia Łapa przyjmuje was w gościnę. A o czym to przyjdzie mi rozmawiać z Venorą Oakenfold?- spytał przyglądając się paladynce i jej kompanom po kolei.
- Dziękuję za gościnę, droga była wymagająca - powiedziała paladynka. - Przybywamy, bo chcielibyśmy naprawić kontakty między wami, a mieszkańcami Twierdzy Wysoki Róg. Uważam, że niepotrzebnie sytuacja została tak ostro potraktowana
-Ha ha ha!- zaśmiał się gromko. -Słyszeliście?!- krzyknął do kilku barbarzyńców stojących nieopodal. -Chcą naprawić nasze kontakty z zamkowymi!- mężczyźni parsknęli śmiechem wtórując wodzowi.
-No dobrze. Przejdź do rzeczy.- zwrócił się do panny Oakenfold.

Venora nie wyglądała, żeby zachowanie tubylców ją zirytowało. Była spokojna i opanowana, a na twarzy miała uprzejmy uśmiech.
- Chciałam prosić ciebie wodzu o zgodę na to bym mogła porozmawiać z orkiem któremu schronienia udzielacie. Lecz wpierw proszę przyjąć ode mnie drobny prezent - panna Oakenfold sięgnęła do swojej torby i wyciągnęła z niej spory baniak mocnego bimbru. - Proszę, myślę że pomoże nam to znaleźć wspólny język
-To zacny podarek.- stwierdził przyjmując butelkę z rąk paladynki. -Ale z orkiem nie porozmawiacie. Nie ufam wam.- przyznał bez zastanowienia. -Żołnierzyki z zamku mają do nas żal, że przygarnęliśmy go. Chcieli jego śmierci, a tutaj to tak nie działa.- pokręcił głową.
Panna Oakenfold skinęła mu głową ze zrozumieniem.
- Zapewniam, że nie zależy mi na krzywdzie waszego gościa - odparła rycerka. - Mam tylko kilka pytań, na waszych warunkach, zbroję i broń złożę nim stanę z waszym gościem oko w oko - zaproponowała bez naciskania.
-Nie.- odparł krótko. -Najpierw musisz zapracować na moje zaufanie.- powiedział stanowczym tonem.
-I jak mamy to zrobić?- spytała Segrid unosząc brew.
-Musicie przynieść dobrą nowinę.- odparł i jak gdyby nigdy nic odwrócił się na pięcie i odszedł do swojej jaskini zostawiając kompanów samych sobie.

-I co to już? Właziliśmy tu po darmo?- Farafir nie krył rozczarowania przebiegiem wydarzeń.
-Może wyzwę go na pojedynek?- spytał Dundein.
-Lord ostrzegał przed takim rozwiązaniem. Niedźwiedzia Łapa to ponoć znamienity wojownik.- skomentował Arlo.
-No i co teraz?- Segrid oparła ręce na biodrach.
Venora westchnęła spoglądając za oddalającym się wodzem.
- Rozstawimy się, zrzucimy pancerze, odpoczniemy z godzinę albo i dwie, a po tym czasie ja spróbuję pójść tam do nich i pomówić z Niedźwiedzią Łapą - odpowiedziała i dopiero teraz spojrzała na swoich kompanów. - Arlo ma rację, walka nie jest dobrym pomysłem i nie dajcie się podpuścić im. Jak już tam do nich pójdę to spróbuję wypytać o ten przedmiot znaleziony przy półelfce -
Do grupy w końcu podszedł jeden ze stojących nieopodal barbarzyńców. Miał na sobie grubą warstwę futer, a jego długie, czarne włosy sięgały łopatek. Miał sylwetkę siłacza, skórę ozdobioną licznymi bliznami.
-Ojciec ma swoje nawyki. Jest człowiekiem twardych zasad, przekazywanych od pokoleń.- odezwał się do Venory, choć to od Agness nie odrywał spojrzenia. Wojowniczka od razu złapała z nim kontakt wzrokowy i dłonią przeczesała sobie włosy poszarpane przez wiatr.

-Jestem Skyr. Przybyliście tu pomówić z Haspack’orem?- spytał i w końcu wejrzał na służkę Helma.
Rycerkę ucieszył fakt, że ktoś przyszedł do nich wyrażając tym chęć poznania ich. Czarnowłosa udała, że nie zauważyła jak syn wodza i exkultystka na siebie patrzą. Kobieta była dorosła i sama mogła o sobie decydować, pozostawało mieć nadzieję że będzie rozsądna w tym co zamierzała.
- Miło nam ciebie poznać - odparła mu panna Oakenfold. - Jestem Venora, a moi towarzysze to Arlo, Dundein, Segrid, Farafir oraz Agness - przedstawiła ich wszystkich, specjalnie wojowniczkę zostawiając na koniec. - Może zechcesz dołączyć do nas przy ognisku? Zawsze tak przyjemniej się rozmawia - zaproponowała mu.
-Nasze domy znajdują się w pozostałościach po kamiennych budowlach. Jesteśmy gościnnym ludem. Zapraszam was na noc do swojego domu.- wskazał ręką jedną z jaskiń znajdujących się na terenie ruin.
-Nie ma tam łóżka, ani stołu ale będzie ciepło i przynajmniej wiatr was nie wyziębi.- zaproponował.
- Dziękujemy za gościnę i chętnie z niej skorzystamy - odpowiedziała Venora wiedząc, że nieuprzejmym byłoby odtrącić taki wyraz gościnności i wkrótce drużyna ruszyła za Skyrem ku jego "domu".
- Szanujemy wasze zwyczaje i rozumiem, że twój ojciec może być nieufny w stosunku do nas - powiedziała paladynka idąc za synem wodza.

18-03-2018, 20:07	#539
Nefarius Reputacja: 1	-Obserwują nas…- Farafir syknął do Venory nie wykonując żadnych, niepotrzebnych ruchów, mogących zdradzić świadomość łucznika. -[i]Dwoje ludzi, na wschodnim zboczu skały i na zachodnim. Venora nie zraziła się słowami Farafira i nadal parła do przodu na czele grupki. W końcu schody doprowadziły ich do sporego jaru, gdzie znajdowały się ruiny starych budowli, na których zbudowano wioskę barbarzyńców. Większość domów była wkomponowana w stare budynki. W jarze kręciło się sporo kozic, ale też nie brakowało kur. Kilku barczystych mężczyzn w futrach obserwowało zbliżających się gości, ale nie reagowali na ich przybycie. Żaden nie miał przy sobie broni, ale nie wyglądali na takich, co to stronią od bitki. W głębi jaru, pomiędzy dwoma szpiczastymi wierchami gór znajdowała się jaskinia, w której płonęło kilka palenisk. Venora dostrzegła mężczyznę, uzbrojonego w dwa bojowe toporki. Barbarzyńca miał jasne włosy i długą brodę zaplecioną w warkocz. Jego ciało zdobiły dziwaczne tatuaże a chłodny klimat tego miejsca nie przeszkadzał mu w noszeniu wyłącznie futra i skórzanych spodni. -Nigdy nie widziałżem na oczy krasnoludzkiej baby…- rzekł zatrzymując się kilka metrów przed Venorą. -Że co?- Segrid aż wytrzeszczyła oczy. Nawet pannie Oakenfold zrobiło się zimno, gdy patrzyła na owego mężczyznę. Jego uwaga co do ich przewodniczki była dość zabawna i kąciki ust paladynki odrobinę się uniosły. Ciekawiło ją jaki stosunek mieli ci barbarzyńcy do wojowniczek i czarodziejów. - Jestem Venora Oakenfold, a to moi kompani. Przybyliśmy by spotkać się i pomówić z wodzem Niedźwiedzia Łapa - przedstawiła ich i od razu powiedziała w jakim celu przyszli do wioski. -Witajcie w naszych skromnych progach- odrzekł dudniącym tonem woj. -Wódź Niedźwiedzia Łapa przyjmuje was w gościnę. A o czym to przyjdzie mi rozmawiać z Venorą Oakenfold?- spytał przyglądając się paladynce i jej kompanom po kolei. - Dziękuję za gościnę, droga była wymagająca - powiedziała paladynka. - Przybywamy, bo chcielibyśmy naprawić kontakty między wami, a mieszkańcami Twierdzy Wysoki Róg. Uważam, że niepotrzebnie sytuacja została tak ostro potraktowana -Ha ha ha!- zaśmiał się gromko. -Słyszeliście?!- krzyknął do kilku barbarzyńców stojących nieopodal. -Chcą naprawić nasze kontakty z zamkowymi!- mężczyźni parsknęli śmiechem wtórując wodzowi. -No dobrze. Przejdź do rzeczy.- zwrócił się do panny Oakenfold. Venora nie wyglądała, żeby zachowanie tubylców ją zirytowało. Była spokojna i opanowana, a na twarzy miała uprzejmy uśmiech. - Chciałam prosić ciebie wodzu o zgodę na to bym mogła porozmawiać z orkiem któremu schronienia udzielacie. Lecz wpierw proszę przyjąć ode mnie drobny prezent - panna Oakenfold sięgnęła do swojej torby i wyciągnęła z niej spory baniak mocnego bimbru. - Proszę, myślę że pomoże nam to znaleźć wspólny język -To zacny podarek.- stwierdził przyjmując butelkę z rąk paladynki. -Ale z orkiem nie porozmawiacie. Nie ufam wam.- przyznał bez zastanowienia. -Żołnierzyki z zamku mają do nas żal, że przygarnęliśmy go. Chcieli jego śmierci, a tutaj to tak nie działa.- pokręcił głową. Panna Oakenfold skinęła mu głową ze zrozumieniem. - Zapewniam, że nie zależy mi na krzywdzie waszego gościa - odparła rycerka. - Mam tylko kilka pytań, na waszych warunkach, zbroję i broń złożę nim stanę z waszym gościem oko w oko - zaproponowała bez naciskania. -Nie.- odparł krótko. -Najpierw musisz zapracować na moje zaufanie.- powiedział stanowczym tonem. -I jak mamy to zrobić?- spytała Segrid unosząc brew. -Musicie przynieść dobrą nowinę.- odparł i jak gdyby nigdy nic odwrócił się na pięcie i odszedł do swojej jaskini zostawiając kompanów samych sobie. -I co to już? Właziliśmy tu po darmo?- Farafir nie krył rozczarowania przebiegiem wydarzeń. -Może wyzwę go na pojedynek?- spytał Dundein. -Lord ostrzegał przed takim rozwiązaniem. Niedźwiedzia Łapa to ponoć znamienity wojownik.- skomentował Arlo. -No i co teraz?- Segrid oparła ręce na biodrach. Venora westchnęła spoglądając za oddalającym się wodzem. - Rozstawimy się, zrzucimy pancerze, odpoczniemy z godzinę albo i dwie, a po tym czasie ja spróbuję pójść tam do nich i pomówić z Niedźwiedzią Łapą - odpowiedziała i dopiero teraz spojrzała na swoich kompanów. - Arlo ma rację, walka nie jest dobrym pomysłem i nie dajcie się podpuścić im. Jak już tam do nich pójdę to spróbuję wypytać o ten przedmiot znaleziony przy półelfce - Do grupy w końcu podszedł jeden ze stojących nieopodal barbarzyńców. Miał na sobie grubą warstwę futer, a jego długie, czarne włosy sięgały łopatek. Miał sylwetkę siłacza, skórę ozdobioną licznymi bliznami. -Ojciec ma swoje nawyki. Jest człowiekiem twardych zasad, przekazywanych od pokoleń.- odezwał się do Venory, choć to od Agness nie odrywał spojrzenia. Wojowniczka od razu złapała z nim kontakt wzrokowy i dłonią przeczesała sobie włosy poszarpane przez wiatr. -Jestem Skyr. Przybyliście tu pomówić z Haspack’orem?- spytał i w końcu wejrzał na służkę Helma. Rycerkę ucieszył fakt, że ktoś przyszedł do nich wyrażając tym chęć poznania ich. Czarnowłosa udała, że nie zauważyła jak syn wodza i exkultystka na siebie patrzą. Kobieta była dorosła i sama mogła o sobie decydować, pozostawało mieć nadzieję że będzie rozsądna w tym co zamierzała. - Miło nam ciebie poznać - odparła mu panna Oakenfold. - Jestem Venora, a moi towarzysze to Arlo, Dundein, Segrid, Farafir oraz Agness - przedstawiła ich wszystkich, specjalnie wojowniczkę zostawiając na koniec. - Może zechcesz dołączyć do nas przy ognisku? Zawsze tak przyjemniej się rozmawia - zaproponowała mu. -Nasze domy znajdują się w pozostałościach po kamiennych budowlach. Jesteśmy gościnnym ludem. Zapraszam was na noc do swojego domu.- wskazał ręką jedną z jaskiń znajdujących się na terenie ruin. -Nie ma tam łóżka, ani stołu ale będzie ciepło i przynajmniej wiatr was nie wyziębi.- zaproponował. - Dziękujemy za gościnę i chętnie z niej skorzystamy - odpowiedziała Venora wiedząc, że nieuprzejmym byłoby odtrącić taki wyraz gościnności i wkrótce drużyna ruszyła za Skyrem ku jego "domu". - Szanujemy wasze zwyczaje i rozumiem, że twój ojciec może być nieufny w stosunku do nas - powiedziała paladynka idąc za synem wodza. __________________ A na sektorach, śląski koran, spora sfora fanów śląskiej dumy, znów wszyscy na Ruch katować głosowe struny!