Uldir czuł się nieco niepewnie. Zwykle przy osobach tak znacznych podawał wino i plany, nie zwracano na niego większej uwagi - a tu na jego obliczu spoczęło spojrzenie szacownych kapłanek i poważanego przez nie weterana.
-Podejmę się tej misji - powiedzenie tych słów jakby przecięło życie Uldira na pół. Dotychczas robił rzeczy pożyteczne, acz przyziemne i na niewielką skalę. Te kilka wykuszy czy łuków, które pozwolono mu zaprojektować, do tej pory miało być jedynym, co pozostanie po jego życiu. Teraz miał szansę na znacznie więcej, niż bycie anonimowym pomocnikiem architekta, który wzniósł świątynię. Jak mówiła kapłanka, jego imię mogło być wśród tych, które zmienią świat na lepsze! A wtedy... może pewna osoba z tego świata odmieni się dla niego?