| Me’ghan patrzyła na Maskę, bez lęku, bez złości, jak na starych przyjaciół. Tyle razem przeżyli… teraz to wiedziała. Deja-vu. Pamiętała. Większość, w każdym razie. Wspomnienia każdego obrotu. Ile razu tu już była? Nie była już pewna, co jest wspomnieniem, co domysłem, co wytworem jej wyobraźni.
Chciała to zakończyć. Wrócić, zostać Megan. Zapomnieć. Czy da radę? Pewnie tak, wcześniej przecież nie pamiętała.
Przyjaciółko… Mogła już nie żyć, tyle razy. A ciągle żyła.
- Nie Kent. – powiedziała. – Odłóż miecz, obiecałeś mi coś, pamiętasz? Chcę, żebyś dotrzymał obietnicy.
Przeniosła spojrzenie na Maskę.
- Pozwól mi to zrobić po mojemu – powiedziała. – Chcę, żeby sami podjęli decyzję, jak Kent. Nie będę nikogo zmuszać. Ani krzywdzić. Nie chcę walczyć. Myślę, że wiem jak to zakończyć.
- Zaufaj mi – poprosiła, wbijając spojrzenie w twarz Maski.
__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić. |