Sporą część wolnego czasu Uldir spędził, podziwiając budynki klasztoru. Co tu kryć, kler był inwestorem lepszym nawet niż arystokracja, więc i dzieła biegłych majstrów oglądać było można.
Przyjął pergamin i inkaust, zignorował odzywkę krasnoluda. I tak było to delikatne w porównaniu z językiem robotników budowlanych.
Czuł potrzebę powrotu na szlak, miejsce to zbytnio przypominało mu sprawy, przed którymi chciał uciec.
Spodobało mu się to, że Camden rozdzielił zaliczkę sprawiedliwie. Nie lubił strzępić języka po próżnicy, ale swoje zapamiętał.
Wziął linę, co prawda olbrzymka pewnie była od niego silniejsza, ale nie zamierzał migać się od wykorzystania swojego atutu - krzepy - na rzecz grupy. Wziął również jedną kotwiczkę.