Detlef pobieżnie rozejrzał się po otoczeniu. Z pewnej odległości przyjrzał się i drzwiom. Całe te oględziny upewniły go w przekonaniu, że dworek był niezamieszkały.

Ellidar za to przeciwnie. Był pewien, że miejsce to nie było opuszczone. Widział skrzętnie ukrywane slady stóp, widział też ślady ingerencji ludzkich rąk. Według niego z pewnością to miejsce nie było zdane na samą naturę. Ktoś tu przebywał.

Raen’drel za to nie był pewien. Mógłby się zgodził z człowiekiem, ale znowu jeśli Ellidar był przekonany ku swojemu zdaniu... Obie wersje były dla niego prawdopodobne. Jednego był jednak pewien, śladów żadnej zasadzki nie znalazł.

Pozostało im zadecydować, czy przeszukiwanie tego miejsca jest stratą czasu i powinni szukać kolejnego, czy też nie...