Gdy tylko walka dobiegła końca, Ryś usiadł na ziemi, łapiąc się za krwawiącą nogę. Całe otoczenie utraciło na znaczeniu, kiedy ból zaczynał do niego docierać i rozpalonymi cęgami rozdzierał jego udo. Nawet nie był pewien jak długo to wszystko trwało, choć pewnie jak większość takich potyczek, rozstrzygnęli ja szybko.

Gdy kompani zaczęli zajmować się jego raną, po prostu zemdlał. Nawet nie był w stanie zrugać, w jego mniemaniu, nieumiejętnego i niepotrzebnie bolesnego usuwania grotu strzały. Błoga ciemność i nicość zalała jego umysł, całkowicie wypierając z niego ból, złość i wszystko inne.


Gdy otworzył oczy, pierwszym co ujrzał nad sobą była burza włosów i twarz Iskry. Uśmiechnął się lekko na ten widok i po dłuższej chwili z westchnieniem usiadł, rozglądając się po pobojowisku.

- Spokojnie Iskro, dam sobie radę. - Zapewnił czarodziejkę kładąc jej rękę na ramieniu. Po krótkiej chwili podniósł leżącą niedaleko włócznie i wstał, wkładając w to znacznie więcej wysiłku niż zwykle. Syknął z bólu, obciążając nogę dla próby i sprawdzając na jak wiele może sobie pozwolić. - A by to jasny chuj w pogodny dzień... - Zaklął pod nosem.

- Nieść mnie nie trza, Keo. Nie jestem jeszcze kaleką. Może chwilowo demonem prędkości też nie, ale powinienem dorównać najwolniejszym członkom grupy. - Dla próby zrobił parę kroków przed siebie, przglądajac się opatrzonej nodze. - Co jednak się tyczy prędkości, potrzebujemy kogoś na szpicy, bo jak wpakujemy się całą grupą w podobną zasadzkę, to wygubią nas jak lisy stadko kur. Wyobraźcie sobie, że zasypaliby naszą grupkę strzałami z pomiędzy drzew naokoło. - Ryś zrobił wymowna pauzę. - Choć może dobrze jakby szedł nieco bliżej? Mogłem się zbyt wysforować, ale przynajmniej dało wam to wystarczająco czasu.