Kilka godzin później, kiedy mięśnie Zazy zaczynały dawać o sobie znać, a wściekłość zaczęła ulatywać, pomiędzy jednym a drugim uderzeniem toporka usłyszała głos Erica.
- Tu jesteś, zaczynałem się martwić.
*Trach* wydał z siebie przepołowiony właśnie pieniek, Zaza zatrzymała się w tym co robiła, ale nie odwróciła w stronę łowcy, trudno było powiedzieć czy ze złości czy ze wstydu, a może z mieszaniny tych uczuć. - Nie chciałeś żebym opuszczała miasto .
- Nie chciałem też, żebyś wdawała się w burdy - głos Erica wydawał się zrezygnowany. Podszedł do Zazy, żeby mogła spojrzeć mu w twarz. W ręku trzymał jej sporych rozmiarów toporzysko. - Jeśli masz zamiar dalej rąbać to drewno, tym będzie Ci wygodniej.
Popatrzyła na niego, jej twarz miał już znajomy grymas. Wzięła od niego topór.
- Broni nie powinno się tępić na pracach domowy, to przynosi ujmę broni - Tego Eric jej nie uczył,pewne rzeczy jakie mówiła musiały jej zostać po poprzednim życiu, miała osiem lat kiedy znalazł ją w lesie, wystarczająco dużo by pamiętać poprzednie zwyczaje ‘rodzinne’.
Eric wydawał się lekko zdziwiony tą odpowiedzią.
- Mimo to, wolę żebyś stępiła ją na pniaku niż na czaszce jakiegoś żartownisia z Phaendar. Uspokoiłaś się nieco?
- Nieco - powtórzyła Zaza, chociaż miała ochotę mu wygarnąć, że zrobiła to o co prosił, nie podniosła na słabeuszy ręki, użyła słów, ale nadal był niezadowolony. Zaza nie wiedziała już jak się zachowywać.
Mężczyzna kiwnął głową.
- W takim razie możemy iść do Korzenia, tak jak obiecywałem, w końcu sprzedałaś skóry, przynajmniej przed tą awanturą. Mam nadzieję, że tam będziesz zachowywać się spokojniej?
- Usiądę na zewnątrz.
- Wejdziemy do środka, Aubrin zaprasza.
- Zapraszają ciebie nie mnie.
- Nie zaczynaj znowu, Abby ma przyjść osobiście do jaśnie panny?
Mruknęła wzgardliwie, nie cierpiała jak mówił do niej jak do żałosnej elfiej mazepy.
- Dlaczego zawsze stajesz po ich stronie?
Eric pokręcił głową.
- Nie stoję po żadnej stronie. Tu chodzi o rozsądek, a nie wygranie dyskusji. Aubrin kazała uspokoić się i tobie, i Yastrze. Elfka to zrobiła, a Ty dalej byłaś gotowa rzucić się z pięściami na wszystkich.
- Czyli oni mogą mnie obszlamować, a ja mam to znosić jak muł?
- Dopóki nie nauczysz się reagować inaczej niż pięściami i groźbami urwania języka, to tak! Czy kilka słów rzuconych na wiatr warte jest poturbowania kogoś?
- Nie przeprosili, użyłam słów nie pięści - odwróciła się od niego - sam ich poważaj jak chcesz, Ja sama zdecyduje komu i dam mój szacunek.
- Nie każę i nigdy nie będę kazał ci nikogo szanować, ale musisz zrozumieć, że poza wrzaskami i przemocą są inne sposoby rozwiązywania problemów.
- Twoje sposoby są o kant dupy potłuc, jak bym ich stłukła zapamiętali by to na długo, a tak jutro zaczną od nowa.
- I znowu to samo, nie potrafisz reagować inaczej? I czy wydaje Ci się, że to na każdego zadziała? Wiesz, co mówią o tym chłopaku, a Yastra jest wyszkoloną wojowniczką, a nie chłopem od pługa oderwanym.
- Jakby mieli trzeciego to by szanse były wyrównane.
- Jak tak Ci zależy na bitce, to ich wyzwij, a nie rzucaj się na środku targu.
- Chciałeś żebym użyła słów to użyłam, mogli przeprosić Sulima i dźwiedzia to bym odpuściła!
- I Jace mnie przeprosił, kiedy dało się już porozmawiać spokojnie, bez Twoich gróźb.
- Na chuj Tobie przeprosiny Sulima?!
- Gdybyś bez wrzasków i grożenia wyrwaniem języka powiedziała, kogo mają przeprosić, to i jego by przeprosił! - zirytował się Eric
- Gówno wiesz co by zrobili, zrobili by co chcieli a ty byś im przyklasnął nie ważne co bo to twoi! Bo PaNiCz Jace i SzlachEtNa elfka Yastra! Bo jak oni mieszają kogoś w szlamie to najwidoczniej zasłużone! - zaczęła nadal się wykłócać, nie obchodziło już jej piwo chciała sprowokować łowcę, żeby w końcu przyznał że jego ‘swoi’ mają więcej praw - A reszta ma siedzieć cicho i to znosić!
- Jacy znowu swoi? Elfka i ten nawiedzony dziwak - to mają być ‘moi’? - parsknął mężczyzna, po czym sobie o czymś przypomniał - A tak swoją drogą, to czym Cię tak obrazili, że chciałaś im języki powyrywać?
Spojrzała na niego zdziwiona, była pewna, że dobrze słyszał tak jak ona. - Nazwała Sulima żebrakiem i docieła że powinniśmy razem wylądować w stodole, a Jace nic nie zrobił by ją powstrzymać. Jak tak ma wyglądać to wasze Phaendar to już wolę żyć ze zwierzętami w gaju, one przynajmniej nie atakują bez powodu.
Eric parsknął - I to sprawiło, że chciałaś ją pobić? Sam też tak na początku pomyślałem o tym krasnoludzie, mi też należy się łomot? Czy jesteś aż tak wrażliwa, że potraktowałaś głupią szczeniacką zaczepkę jak poważny atak?
- Zapłacił za skóry uczciwie, nie żebrał! Co ma do tego strój czy wygląd? A jeśli pozwolisz elfowi tak do siebie mówić to nie zasłużyłeś by “Mabaj Bot ob armauk”!
- Dobrze, że nie wiem, co to znaczy. Ale pewnie mnie obraziłaś, czy powinienem rzucić się na Ciebie z bronią?
Zaza stanęła pewnie splótłszy ramiona na piersi i patrzyła na Erica z dziecinną zaczepnością, jak ktoś komu własnie zaproponowano uczestniczenie w zabawie.
- Możesz spróbować stary, mogę nawet nie używać rąk byś miał szansę.
- Nie, jeszcze mi życie miłe, a nie wiem, czy byś się opanowała. Nie chcę zginąć z ręki własnego dziecka - powiedział gorzko.
- To jak? - zapytała jakby całą przednie napiecie z rozmowy znikło w niewyjaśnionych okolicznościach - dostanę to piwo?
- A obiecasz, że ewentualne obelgi zignorujesz? Jesteś zbyt silna, żeby dać się tak łatwo ranić słowami.
-Urgggg … - dziewczyna jęknęła zirytowana - Możemy zabrać Ich? - Pokazała palcem na trójkę istot siedzących nieopodal. - Jak będę miała ciekawe towarzystwo to łatwiej zignoruje komentarze głupiej elfki i słabeusza.
Kharrick, Sulin i Psotnik stali się bardzo świadomi poświęconej im nagle uwagi.
- Oczywiście. Możesz im nawet piwo postawić - Eric wcisnął w dłoń Zazy srebrną monetę - To od Herna. Bał się podejść, kiedy miałaś topór w ręku, ale uznał, że należy Ci się zapłata za pocięcie całego tego drewna.
Zaza spojrzała na monetę potem na drewno na którym się wyżywała, i zwróciła uwagę, że porąbała wszystko łącznie z pieńkiem na którym się rąbało. Podrapała się po głowie lekko zakłopotana.
- To ja po nich pójdę - ruszyła w stronę tamtej trójki zabrać ich do tawerny.
Kiedy dotarła do dwóch mężczyzn i niedźwiedzia stanęła przed nimi i oznajmiła. - Idziemy do tawerny na piwo.
- Do tawerny? - spytał zaskoczony druid. - Sulim nigdy nie był w tawernie.
- To dobre miejsce aby rozmawiać - zapewnił go Kharrick. Przez moment miał obawy jakie intencje ma półorczyca, ale wolał nie okazywać strachu.
- Kharrick Lepperow, do każdej niemal karczmy z chęcią się wybiorę.
- Zatem Sulim pójdzie. Sulimowi spodobało się rozmawiać. A Psotniczka wpuszczą?
Orczyca już była właściwie szła w stronę tawerny, na pytanie o niedźwiedzia odwróciła się i machnęła ręką dając znać żeby szli.