| Pilne uderzenie wiatru nie pozwoliło bratu Adirealowi wyjść zza skały. Wśród huku wiatru słyszycie krzyk sierżanta - Nie wychylać się, przeczekamy to, powinno niedługo ucichnąć!!! - piasek i żwir jest wszędzie, jego drobinki dostają się we wszystkie nieosłonięte miejsca - Zasłonić dokładnie głowy!!! Skulić się!!!
I nagle jak za dotknięciem różdżki piasek opada. Hałas cichnie, burza odchodzi dalej na południe. Z tak bliska wygląda jak strasznie, nawet małe kamienie są unoszone wraz z nią. W duszy modlicie się, że nikt nie dostał z taką siłą w głowę.
Wstajecie wszyscy otrzepując się z wszechobecnego pyłu, i zauważacie, że te części pancerza, które były wystawione na działanie burzy zostały prawie dokładnie pozbawione farby. Brat Adirael ma wyczyszczony właściwie cały przód zbroi, pozostały tylko małe skrawki koloru. Tam, gdzie zostaliście trafieni większymi, twardymi kamykami macie rysy nawet pół centymetra głębokie.
Stoicie na niezmierzonej pustynie, pełnej skałek i nierówności. Wszędzie leży pomarańczowy piach, a nad Wami widnieje różowawe niebo. Lecz najciekawszym elementem jest planeta, która widziana z tego niewielkiego księżyca robi niesamowite wrażenie...
__________________
Ruck, Maul, Repeat! |