Gladin

a, przegapiłem, że muszą być ludzie, na szybko w pracy czytałem... bu... jak ja nie lubię grać ludźmi...

to są na szybko rzucone koncepcje, dopiero wieczorkiem planowałem je trochę rozwinąć; i faktycznie, odniosłem wrażenie, że chodzi tutaj raczej o ucieczkę przed czymś, niż poczucie winy, którą trzeba odkupić

jak przemyślę sprawę, to wyeedytuję posta

EDIT:

No dobra, żebym załapał klimat i o co Ci chodzi, znowu na szybko sklecona historia, żebyś mógł się odnieść do niej, czy w dobrą stronę kombinuję. Nie powiem, że jestem z niej szczególnie zadowolony i że to będzie właśnie taka postać. Na razie składają się w głowie pomysły.
Oddany wraz z młodszym bratem w niewolę, trafili na arenę. Obiecał mu, że zrobi wszystko, aby go uratować od tego losu. Udało im się przeżyć parę walk, gdy dla zabawy kazano im walczyć ze sobą. Pokonał brata, ale gdy kazano mu go zabić, odmówił. Wtedy na arenę wypuszczono wygłodniałe wilki. Walczył jak umiał najlepiej, ale zwierząt było zbyt wiele. Mimo, iż wielokrotnie zasłonił brata wystawiając się na kły i pazury bestii, na nic się to nie zdało. Gdy już zabił ostatniego z nich okazało się, że brat nieżyje. Rozpoczał bo jego stracie i nie mógł sobie darować, że nie wywiązał się z obietnicy. Nie potrafiąc sobie pomóc z tym co się stało, postanowił uciec i odnaleźć ich najstarszą siostrę, która również trafiła w niewolę. Może chociaż jej potrafi pomóc?
Powoli znalazł wśród niewolników sojuszników - nie tylko pośród gladiatorów. Przygotowania zajęły im sporo czasu, ale gdy nadeszła ta noc, nikt się nie wahał. W ruch poszły miecze, tasaki, noże. Zostawili za sobą trupy mężczyzn, kobiet, dzieci. Chłopców, w podobnych wieku, co jego brat...