Na zewnątrz wiatr przybrał na sile, niemniej w warsztacie nie musieli o nim myśleć. Tamren postukał palcami o holo-stół i zamyślił się wpisując krótkie polecenie na konsoli. Po krótkiej chwili zobaczyli przybliżenie. Mniej więcej 150 metrów od budynku spoczywał stary wrak fregaty Unii Handlowej, w większości rozszabrowany.

-Karl możesz schować się w tym statku. Będziesz idealnie za plecami przeciwników. Jason- powiedział znów ciągiem starzec- będzie miał dobrą pozycję od zachodu, Karl od południa. Powinniście ich zaskoczyć.

Tamren na chwilę odszedł widząc drobne maślane ciasteczka, nie spożyte przez mechanika. Musiały leżeć tu naprawdę długo, jednak fixer władował dwa do swoich ust i żując bez żadnych ceregieli wzruszył ramionami.

-Jason nie macie porywać autobotów, które prawdopodobnie będą wyłączone, tylko jednostkę sterującą, rdzeń Wirtualnej Inteligencji. Dopóki Norsjanie jej nie aktywują wszystkie maszyny i protokoły bezpieczeństwa rdzenia będą wyłączone. Zapewne Syndykat będzie chciał zobaczyć jak działają, ale to Wy ugotujecie im teatrzyk. Podrzucę wam karabin a wy w tym czasie ukradnijcie ciężarówkę, to będzie dobry sprawdzian Waszej współpracy. Jakieś pytania? Proponuje poszukać w dzielnicy magazynowej. Tam kręci się mało ludzi, a zbłąkanych pojazdów jest dużo.

Tamren skusił się na ostatnie ciastko i żując je z starczym łakomstwem powiedział do Karla:

-Twój komputer bojowy da sobie radę zarówno z banalnym zabezpieczeniem furgonetki, jak i… jak sądzę z Rdzeniem WI. Powodzenia. Ja muszę spadać, bo bratanek znów pewnie wpakował się w kłopoty. Kradnie mi fajki i wdaje się w bójki z starszymi chłopakami…- na chwilę Tamren zmarkotniał jakby próbował przypomnieć sobie jakąś tajemną wiedzę utopioną w odmętach czasu- Macie mój kontakt. W razie czego odzywajcie się przez komunikator. Powodzenia!

Fixer włożył ręce w wojskowy płaszcz i wyszedł z sklepu zostawiając dwójkę mężczyzn samych sobie.