Właściciel poduszkowca, dzięki wygadaniu Karla skupił na nim uwagę, nawet nieco luzując zabójczy nacisk na spuście strzelby. Przed chwilą dwójka najemników próbowała bezczelnie zwędzić mu pojazd a teraz Rączka zaproponował mu pracę.

-Jestem na to za stary chłopcze... - odparł smutno a jego oczy po raz ostatni spojrzały na górzyste szczyty Kilimando, gdzie służył jako zaprawiony weteran.

Następnie cienki, płonący swoją wąską czerwienią strumień z pistoletu laserowego Ja-Sona przeszedł przez bok jego czaszki. Cała prawa strona twarzy starego pokryła się w czarnej spaleniźnie a on zaryczał głośno i padł na ziemię. Jego broda zalała się pianą, gdy próbował wstać, jednak szok był za duży. Leżąc na ziemi, pojękiwał, był jednak zneutralizowany. Karl niechętnie patrząc na rannego odrzucił daleko jego strzelbę i dwójka najemników odjechała Marlinem prosto na Podmurze.

***

Zaparkowali vana od strony zaplecza i weszli do sklepu Sugarta.

W środku warsztatu panował piwniczny chłód. Karabin leżał koło holo-stołu z drobną notatką.

“Najpierw myśleć, potem strzelać”

W świetle niedawnej sytuacji, podpis brzmiał nieco ironicznie.

Sama snajperka wydawała się porządnym sprzętem, z której jak zbadał Ja-Son powinien oddawać spokojnie celne strzały, kiedy sytuacja zrobi się nazbyt gorąca. Karl tymczasem zaczął rozglądać się po pozornie tylko bezużytecznym złomie. W pewnym momencie wśród śrub i narzędzi zobaczył coś co mogło im bardzo pomóc jednak do tego momentu leżało zapomniane. Chodziło o trochę zużytego, jednak sprawnego drona powietrznego. Gdyby tylko zamontować mu ten mały karabinek lub jakieś pociski zyskają znaczną przewagę- i na polu rekonesansu oraz w sensie bojowej przewagi. Mieli jeszcze jeden dzień do przechwytu i należało przyszykować się solidnie, jeśli nie chcą wpaść w nieprzewidzianą sytuację jak miało to miejsce przy zwykłej kradzieży vana.