| Karl przycupnięty we wraku starego wahadłowca z niecierpliwością czekał. Zdenerwowanie zawsze przychodziło przed akcją. Myśli czy wszystko zostało optymalnie przygotowane, czy czegoś nie dało się lepiej przygotować lub przewidzieć. Ale kiedy statek zaczął się zbliżać miejsce zdenerwowania zajęła chłodna pewność i spokój. Z uwaga przyglądał się całemu zajściu i analizował, jak to ugryźć, gdzie jeszcze można zdobyć przewagę. Dobrze byłoby nastawić jednych przeciwko drugim, zwiększyłoby to mocno ich szanse.
Na szyfrowanym paśmie przekazał komunikat do Ja-sona:
- Strzelaj w przywódcę Norsjan na mój znak. Nie może uruchomić botów.
W międzyczasie jednym z ukrytych zdalnie sterowanych aut ruszył w stronę otwartego włazu. Liczył, że uda mu się wjechać na tyle głęboko do statku, że chemia która była na zabawce będzie miała możliwość spowodować spore uszkodzenia w obsłudze wieżyczki. Niestety ale to ona była największym zagrożeniem. Miał nadzieje, że nawet jeżeli ładunek eksploduje poza mostkiem to substancje rozniosą się tam przez system wentylacji, który w trakcie postoju powinien być włączony.
Karl przestroił się szybko na pasmo bardziej dostępne i nieszyfrowane i nadał komunikat:
- Gniazdo. Startujemy. Przejąć pakunek. Chwała Sydykatu
W tym samym momencie dał sygnał Ja-sonowi do strzału. Miał nadzieje, że towarzyszowi uda się oddać dobry strzał i od razu zdjąć przywódcę Norsjan, a do tego, że rozpęta się walka pomiędzy jednymi i drugimi.
Sam spokojnie czekał na dalszy rozwój wypadków, aby móc zareagować zależnie od tego jak posunie się akcja. |